Αναλύσεις

UPDATE:Τα κατάφερα!!!Εξαγοράστηκα από το σύστημα!Προχθές έφτασα λίγο αργοπορημένος στη δουλειά και,μη βρίσκοντας πάρκιγκ,κατέβηκα και μετακίνησα την ταμπέλα-μαυροπίνακα και πάρκαρα στη μια από τις δύο κατεχόμενες θέσεις.Έξυνα τα νύχια μου για καυγά αλλά δεν έγινε τίποτα.Την επομένη,μόλις πλησίασα με το αυτοκίνητο βρήκα την ταμπέλα πάλι στη θέση της αλλά μία υπάλληλος της καφετέριας βγήκε τρέχοντας και την μετακίνησε,χαμογελώντας,να μου κάνει χώρο να παρκάρω.Τελικά τον είχα παρεξηγήσει τον άνθρωπο:διαθέτει δυναμικό επιχειρηματικό πνεύμα.Τώρα πρέπει να ξενιτεύομαι για να παρκάρω.(Μόνο μην πείτε τίποτα στον Βαλυράκη και ειδικά σ'εκείνον τον Παπαδημούλη.Όλο γκρίνια είναι βρε παιδί μου!)


Στην πόλη όπου εργάζομαι ο Δήμος αποφάσισε να διορθώσει τα παλιά πεζοδρόμια.Ξήλωσε λοιπόν τα παλιά αλλοπρόσαλλα,μισογκρεμισμένα,στενά πεζοδρόμια κι έφτιαξε καινούργια,όμορφα,πλατιά,με δρόμο τυφλών και ράμπες για ΑΜΕΑ,με εσοχές για πάρκιγκ και στάσεις λεωφορείων.
Ένας από τους συμπολίτες μας που χάρηκε γι αυτήν την δημοτική πρωτοβουλία είναι και ο ιδιοκτήτης παρακείμενης καφετέριας.Ο ενλόγω επιτηδευματίας όταν,πριν λίγα χρόνια,ο Δήμος ευμόρφισε την απέναντι πλατεία,φρόντισε ώστε,εν μια νυκτί,να ξεφυτρώσει-στη θέση όπου έπρεπε να βρίσκεται δενδροστοιχία-ένα θερμοκήπιο,όπου καλλιεργεί θαμώνες αναλόγου αισθητικής και το οποίον προσομοιάζει σε τσιγγάνικο τσαντίρι.Εξάλλου οι τσιγγάνοι,πολυπληθείς στα μέρη μας,εξακολουθούν να μπολιάζουν δυναμικά το πολιτιστικό μας γίγνεσθαι.

Τότε όσοι διαμαρτυρηθήκαμε χαρακτηριστήκαμε από χαφιέδες έως κακογα*@#%μένοι και υπερφαλαγγιστήκαμε από διάφορα πλειοφηφικά "αφήστε τον άνθρωπο να δουλέψει!"

Τώρα με τα καινούργια πεζοδρόμια ιδού καινόν πεδίον δόξης λαμπρόν:αφού έβγαλε πολυθρόνες και τραπέζια-πριν ακόμα πήξει το τσιμέντο-μέχρι τον δρόμο των τυφλών,διαπίστωσε ότι δημιουργείται μια στενωσιά στο πεζοδρόμιο.Οπότε,για να μην κακοδείχνει αυτή η στενωσιά,κατέβασε στο οδόστρωμα δύο εκπάγλου καλλονής γλάστρες ώστε να μην παρκάρει κανένας ασυνείδητος και του κλείσει το μαγαζί.Το σετ περιλαμβάνει δίφυλλη ταμπέλα τύπου μαυροπίνακα,στην οποία αναγράφεται η απίστευτη πληροφορία: "καφέδες".Έτσι ο ελεύθερος χώρος επεκτείνεται και στην πρόσοψη του παρακειμένου καταστήματος.


Τα πιάνα και τα γαλλικά μου δεν μου επιτρέπουν να συνομιλώ με τον ενλόγω συμπολίτη μου.Είμαι σίγουρος όμως πως,αν θιγεί το σχετικό θέμα,θα είναι έξω φρενών με τα "λαμόγια που φάγαν τα λεφτά του δημοσίου","να πάνε φυλακή"κλπ κλπ.
Θα μου πείτε μας περιγράφεις κάτι τόσο κοινό και καθημερινό που κοντεύουμε να πεθάνουμε από βαρεμάρα.Πως έτσι γίνεται στις μικρές κοινωνίες,οι δημοτικοί άρχοντες γυαλίζουν τις περιστρεφόμενες από δερματίνη καρέκλες τους με περισπούδαστο ύφος,πίνοντας καφέδες,αδιαφορώντας για ό,τι γίνεται έξω απ'τον στενό-οικογενειακό,παραταξιακό-τους κύκλο.
Αφορμή γι αυτήν την παραληρηματική κοινοτοπία μου έδωσε το σημερινό ποστ του φίλου Μάνου ,όπου κόλλησα στον πρώτο παράγοντα,αυτόν της συνυπευθυνότητας.
Το πρόβλημα δεν είναι μόνον το βόλεμα και η χρησιμοποίηση γνωριμιών-εξάλλου ο νεποτισμός δεν είναι ελληνική λέξη.Το πρόβλημα είναι ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζουμε την έννοια "δημόσιο".
Στη δυτική ευρώπη η κοινωνική εξέλιξη οδήγησε από την φεουδαρχία στις συντεχνίες και στην αστική τάξη.Στις καινούργιες αυτές κοινωνικές δομές ενυπήρχε η έννοια του "κοινού"-του δημόσιου.Ο,τιδήποτε ανήκε σε μια συντεχνία ήταν ευλαβικά σεβαστό από τα μέλη της,γιατί ήξεραν ότι έτσι την προστάτευαν,προστατεύοντας μ'αυτόν τον τρόπο και τους εαυτούς τους.Αυτή η νοοτροπία εξελίχτηκε σήμερα στον σεβασμό ο,τιδήποτε δημόσιου:το δημόσιο είναι κάτι που ανήκει σε όλους,επομένως οποιοσδήποτε θελήσει να παρέμβει σ'αυτό,πρέπει να ζητήσει την άδεια των υπολοίπων.
Στη χώρα μας,με την επανάσταση του 1821,η εξουσία άλλαξε χέρια,οι κοινωνικές δομές όμως παρέμειναν οι ίδιες.Κοτσαμπάσηδες πριν,κοτσαμπάσηδες μετά.Είναι χαρακτηριστική η περιγραφή του Π.Καλλιγά στο βιβλίο του "Θάνος Βλέκας"-στα τέλη του 19ου αιώνα-όπου η ανταμοιβή των οικείων-λήσταρχων κλπ-των κρατούντων,ήταν μεγάλες περιοχές της Πελοποννήσου,στις οποίες περιλαμβάνονταν ολόκληρα χωριά με τους χωρικούς τους.Η νοοτροπία που επικράτησε ήταν ότι ο,τιδήποτε δημόσιο είναι και εχθρικό:ό,τι είναι δημόσιο δεν ανήκει σε κανέναν και όποιος προλάβει να τ' αρπάξει,το οικειοποιείται δικαιωματικά.
Από τις απαρχές λοιπόν του κράτους μας,ο έλληνας μαθαίνει να οχυρώνεται πίσω από την οικογένεια-με την ευρύτερη έννοια-και την παράταξη.Η οποία παράταξη δεν έχει ιδεολογικό ούτε ταξικό αλλά αυστηρά συμφεροντολογικό χαρακτήρα.
Με όρους σύγχρονης πολιτικής ορθότητας η άποψη αυτή οδηγεί στον χαρακτηρισμό της χώρας μας ως τριτοκοσμικής και απαρχαιωμένης.Σύμφωνα όμως με την δική μου άποψη-που είναι πολιτικά καθιστή-είναι η μόνη αληθινή-και οι παραπάνω χαρακτηρισμοί δεν είναι παρά ανόητοι αφορισμοί- και αν κάποιος πολιτικός-ή πολιτική κίνηση-θελήσει να δράσει αποτελεσματικά στην Ελλάδα,πρέπει να την λάβει πολύ σοβαρά υπόψιν του,πριν εκπονήσει οποιοδήποτε πολιτικό πρόγραμμα.
Όταν λοιπόν ακούω τον ΓΑΠ-και άλλους πολιτικούς παλαιότερα-να λέει ότι θα πατάξει την νοοτροπία "που επικράτησε τα τελευταία χρόνια",θεωρώ ότι εκτοξεύει ανιστόρητα φληναφήματα,που τον καθιστούν εξαιρετικά επικίνδυνο.Σκεφτείτε δε ότι συχνά αυτοαναιρείται όπως τώρα,με τα επισόδια στο Ισραήλ,δηλώνοντας "ευτυχώς ανάμεσα στους νεκρούς δεν ήταν έλληνες"...

Γνωρίζω βέβαια ότι οι ιστορικοκοινωνικές αναλύσεις δύο παραγράφων αυτοαπαξιώνονται αλλά αν γράψω περισσότερα και αρχίσω τις παραπομπές,δεν θα το διαβάσω ούτ'εγώ ο ίδιος.
Στο κάτω κάτω δικαιούμαι κι εγώ να αμπελοφιλοσοφώ!