Στον φίλο Τσαλαπετεινό ως ώφειλα.
UPDATΕ
Λοπόν.Πού είχαμε μείνει;Α ναι.Βουλγαρία.Μια όμορφη βαλκανική χώρα.Επιμένω στο βαλκανική μιας και μου δημιουργήθηκε η εντύπωση ότι το τοπικό χρώμα περιορίζεται στις λαϊκές φορεσιές στα μουσεία.Σκέφτομαι κάποια φορά-σε ανύποπτο χρόνο-να βάλω φωτογραφίες χαρακτηριστικών βουλγαρικών χωριών και πόλεων,με το κουΐζ από ποια χώρα είναι.Είμαι σίγουρος ότι οι απαντήσεις θα μοιραστούν μεταξύ Σερβίας,Σκοπίων,Ελλάδας,Βουλγαρίας και Τουρκίας. Για Αλβανία δεν ξέρω-δεν έχω πάει.
Αν και χριστιανοί ορθόδοξοι,οι βούλγαροι,ξεχωρίζουν από τους σλάβους γιατί έχουν ασπαστεί το Γρηγοριανό ημερολόγιο.Και από έλληνες και σλάβους γιατί έχουν εγκαταλείψει την βυζαντινή σχολή αγιογραφίας.Ακόμα και το καμάρι τους,ο μεγάλος ναός του Νιέφσκι στο κέντρο της Σόφιας,είναι ιστορημένος με τοιχογραφίες που θυμίζουν τους χριστούληδες στα εξώφυλλα των τετραδίων,που είχαμε στο δημοτικό.Πιέστηκα να περιηγηθώ όλον τον ναό αλλά τελικά έφυγα τρέχοντας για να μην κατηγορηθώ για ασέβεια.Πρώτη φορά μέσα σε μια μεγάλη εκκλησία δεν ένιωσα ούτε κατάνυξη ούτε δέος.Μονάχα στο ναό του Τσάρεβετς,του μεσαιωνικού κάστρου του Βέλικο Τάρνοβο(12ος αι.),υπήρχε μια σύγχρονη παρέμβαση στις τοιχογραφίες,η οποία παρουσίαζε εικαστικό ενδιαφέρον.Για θρησκευτικό δεν ξέρω.
Ωστόσο αν πάσχεις από χαμηλό αιματοκρίτη πρέπει να πας να μείνεις στη Βουλγαρία.Η μοναδική τους τροφή είναι το κρέας.Σε όλες τις πιθανές μορφές.Από λουκάνικο ώς κρεατόπιτα.Το μόνο χορταρικό που κυκλοφορεί είναι το λάχανο τουρσί.Το ψάρι είναι γνωστό από τις εγκυκλοπαίδειες.Σε ερώτηση προς ντόπιους φίλους "μα καλά χόρτα δεν έχετε;" η απάντηση ήταν "χόρτα;!Τα χόρτα τα ρίχνουμε στα γουρούνια." Πρεπει,βέβαια,να παραδεχτούμε ότι μπορείς να φας ένα ολόκληρο βουλγάρικο σαλάμι χωρίς να νιώσεις ούτε μια φορά τη γεύση του λίπους.Ή να φας ένα λουκάνικο με πράσο είτε ένα κομμάτι ζαμπόν και να γεμίσει το στόμα σου νοστιμιά.Μακράν τα καλύτερα αλαντικά.
Οι άνθρωποι ευγενικοί και φιλόξενοι.Αν δεν ανοίγαν το στόμα τους νόμιζες ότι ήταν συντοπίτες σου(δεν παραβλέπω ότι σ' αυτήν την προσωπική εντύπωση ίσως να βοήθησε και το ότι το 25% του πληθυσμού είναι τσιγγάνοι...).Πάντως στο χωριό που φιλοξενηθήκαμε για μια μέρα,τόσο ο χώρος όσο και οι φυσιογνωμίες μας έκαναν και ξεχνιόμαστε και ν'απευθυνόμαστε στα ελληνικά.Που μερικές φορές είχε και ανταπόκριση(άτιμη μετανάστευση...).
Πάντως η Βουλγαρία δεν παύει να είναι μια σύγχρονη χώρα που φλέγεται να μπει στο ευρώ.Κι ας έχουν αγοράσει όλη της τη βιομηχανία οι γερμανοί.Κι ας έχει μισθό ο εργάτης 150 ευρώ και ο δημόσιος υπάλληλος 200.Και είναι τόσο εκσυγχρονισμένη ώστε,όπως εμείς καταγόμαστε από τ' απαυτά του Περικλή και του Αριστοτέλη και οι σκοπιανοί απ' τ' ανάλογα του Μεγαλέξαντρου,έτσι κι αυτοί προσπαθούν να πείσουν τους εαυτούς τους ότι κατάγονται απευθείας από τους αρχαίους Θράκες(sic).Οι οποίοι,σύμφωνα με την μπροσούρα του βουλγάρικου ΕΟΤ,έχουν την παγκόσμια πρώτη στην εφεύρεση της οινοποιίας...
Βέβαια όλ' αυτά δεν είναι παρά οι εντυπώσεις που αποκόμισε σε ολιγοήμερη εκδρομή ένας τουρίστας.Ένα αμερικανάκι,που θα λέγαμε στα καθ'ημάς.Μπορεί ν' απέχουν παρασάγγας από την πραγματικότητα.Συνιστώ,λοιπόν,ανεπιφύλακτα μια επίσκεψη σ' αυτήν την όμορφη χώρα.Μόνο στις χιονοδρομικές παραγκουπόλεις μην πάτε,όπου αποκομίζεις την αίσθηση ότι το εθνικό προϊόν της Βουλγαρίας είναι οι γυναίκες,μιας και παράγκα παρά παράγκα είναι κωλόμπαρο...
Παρασκευή 7 Ιανουαρίου 2011
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Σας ευχαριστώ κύριε Σελιτσάνε
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι στο επόμενο ταξίδι
με το καλό!
Πάντα τέτοια συμμαθητά !
ΑπάντησηΔιαγραφή@Τσαλαπετεινός και So_Far
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπιφυλάσσομαι για περισσότερα αλλά χθες το βράδυ μια παλιοπαρέα με ξενύχτησε...
Αμάν, αμάν, αμάν... :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι ομορφια, τι εικονες...Που, αν επιτρεπεται ειναι, η τοποθεσια αυτη, κ.περιφεριαρχα μας;
ΑπάντησηΔιαγραφή(Υποσχομαι να μη το πω σε...αλλους! :))
τς τς συμμαθητά.. και εσείς παρασυρθήκατε τελικά από αυτή την παλιoπαρέα... τί να πω.. τί να πω.. δεν έχω λόγια
ΑπάντησηΔιαγραφή@Theorema
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ωχ!
@Elva
Σας ετοίμασ ολόκληρο update για να μην παραπονιέστε.
@So_Far
Κι εγώ.Μου τέλειωσαν χθες το βράδυ...
Έχοντας ταξιδέψει περίπου 10 φορές στη Βουλγαρία, από τη χρυσή εποχή του JUM - επίσημου προμηθευτή πορσελάνινων σερβίτσιων των περισσότερων ελληνικών νοικοκυριών – έως την εποχή του κωλόμπαρου και της προσφοράς γυναίκας από τη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου, ομολογώ ότι περιγράψατε τέλεια την πραγματικότητα της γείτονος, έτσι όπως κι εγώ τη γνώρισα στο πέρασμα των χρόνων. Τα μόνα που δεν κατάφερα να συνηθίσω ακόμη είναι ότι σε κάποια εστιατόρια φέρνουν σούπα πριν το φαγητό καθώς και αυτό το πράγμα που σου δίνουν να φας όταν πέφτεις σε γλέντι γάμου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι φωτό σας, θαυμάσιες!
@Καρτέσιος
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαίρομαι που τελικά δεν είμαι ορίτζιναλ αμερικανάκι.
Μμ. Χρειάζομαι επειγόντως ταξίδι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα να ταξιδεύετε, σας εύχομαι, Περιφερειάρχα μας.
@Μανος
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμορφη ευχή.Ευχαριστώ.
και στα κωλόμπαρα σερβίρουν λάχανο τουρσί αν επιμείνεις
ΑπάντησηΔιαγραφή(αμερικανάκι ποτέ , γιαπωνεζάκι όμως ; γέμισε το μάτι μας ωραίες εικόνες βλέπω...)
Κ.Κ.Μ.
@Κ.Κ.Μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήJapan is my middle name(στα ταξίδια).
Υπάρχει και σχετική(μόνιμη)ατάκα στα εστιατόρια και στα ξενοδοχεία:"Πόσοι είσαστε;" "Πέντε κι ένας γιαπωνέζος"...
UPDATΕ: Τελικά τα ξενύχτια μπορεί να καθυστερούν λίγο τα ποστ, αλλά δεν τα ματαιώνουν. Κι ευτυχώς γιατί ποιος θα μπορούσε να πετύχει να συνδυάσει τόσο αρμονικά, ναοδομία, θέματα γαστριμαργικά και διεισδυτικές κοινωνικές παρατηρήσεις;
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα συγκεκριμενοποιήσω την αρχική ευχή: το επόμενο ταξίδι να είναι στην Αλβανία ώστε να συμπληρωθεί ο γύρος των Βαλκανίων.
@Τσαλαπετεινός
ΑπάντησηΔιαγραφήΩς τουρίστας ή ως οικονομικός μετανάστης;
UPDATΕ: Τελικά τα ξενύχτια μπορεί να καθυστερούν λίγο τα ποστ, αλλά δεν τα ματαιώνουν. Κι ευτυχώς γιατί ποιος θα μπορούσε να πετύχει να συνδυάσει τόσο αρμονικά, ναοδομία, θέματα γαστριμαργικά και διεισδυτικές κοινωνικές παρατηρήσεις;
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα συγκεκριμενοποιήσω την αρχική ευχή: το επόμενο ταξίδι να είναι στην Αλβανία ώστε να συμπληρωθεί ο γύρος των Βαλκανίων.
Έχοντας ταξιδέψει περίπου 10 φορές στη Βουλγαρία, από τη χρυσή εποχή του JUM - επίσημου προμηθευτή πορσελάνινων σερβίτσιων των περισσότερων ελληνικών νοικοκυριών – έως την εποχή του κωλόμπαρου και της προσφοράς γυναίκας από τη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου, ομολογώ ότι περιγράψατε τέλεια την πραγματικότητα της γείτονος, έτσι όπως κι εγώ τη γνώρισα στο πέρασμα των χρόνων. Τα μόνα που δεν κατάφερα να συνηθίσω ακόμη είναι ότι σε κάποια εστιατόρια φέρνουν σούπα πριν το φαγητό καθώς και αυτό το πράγμα που σου δίνουν να φας όταν πέφτεις σε γλέντι γάμου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι φωτό σας, θαυμάσιες!