Διακρίσεις του μπλογκ

1.Ποστ-αφιέρωμα από την Theorema.

Τρίτη 29 Μαρτίου 2011

Αποχαιρετισμός



ΡΩΜΙΑΚΙ : Μάλιστα. Τι κάνουμε όταν θέλουμε να πούμε κάτι και η κουβέντα μας δεν το χωράει ; Το στρίβουμε στο τραγούδι. Διότι το τραγούδι είναι μια κουβέντα που …τρελάθηκε. Κι όταν πάλι δεν μας φτάνει το τραγούδι τι κάνουμε ; το στρίβουμε στο χορό. Διότι ο χορός είναι ένα τραγούδι που ξανατρελάθηκε.*


*Από "Το μεγάλο μας Τσίρκο".
Αναρτήθηκε από στις
Ετικέτες

6 σχόλια:

  1. Τσαλαπετεινός29 Μαρτίου 2011 στις 11:13 μ.μ.

    Επειδή δεν μπορώ να περιμένω να γράψετε έστω και σε σχόλιο δυο λόγια για την ιστορική παράσταση που ξέρω ότι είδατε...αναγκάζομαι να μεταφέρω τα λόγια σας από ένα παλιό σχόλιο.

    "Σελιτσάνος είπε...
    Τώρα που το ανέφερε ο Π.Δούκας,το Μεγάλο μας Τσίρκο το είδα με δυο φίλους.Αυτήν την ψυχική έξαρση,αυτήν την λύτρωση,αυτό το "πέστα χρυσόστομε" δεν τα ξαναένιωσα ποτέ στην ζωή μου.Αν,την ώρα που βγαίναμε απ'την παράσταση,μας έφερναν τον Θεοφιλογιαννάκο,θα τον τρώγαμε ζωντανό.Και από την άλλη μέρα κατανόησε το νεανικό μου μυαλό τι εννοούσαν οι μεγαλύτεροι,όταν έλεγαν ότι αυτοί οι τύποι είναι καρικατούρες,καραγκιόζηδες.Η πλήρης απομυθοποίηση του τρόμου.
    Έκαναν δουλειά αυτές οι παραστάσεις.

    18 Νοεμβρίου 2009 11:56 π.μ. "

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σελιτσάνος30 Μαρτίου 2011 στις 8:44 π.μ.

    @Τσαλαπετεινός

    Και να συμπληρώσω ότι είναι η μοναδική παράσταση που,μετά τόσα χρόνια,θυμάμαι με τρομερές λεπτομέρειες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Theorema30 Μαρτίου 2011 στις 12:32 μ.μ.

    Ένας λιγότερος στην αυλή των θαυμάτων... :(

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σελιτσάνος30 Μαρτίου 2011 στις 12:56 μ.μ.

    @Theorema

    Δεν ξέρω τι συμβολισμό έχει αυτό το τάιμινγκ αλλά κάθε φορά που εγώ βρίσκομαι στις "τρεις ευχές" εσείς βρίσκεστε εδώ.Ενδιαφέρον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ELvA30 Μαρτίου 2011 στις 1:02 μ.μ.

    ''Αρνιέμαι, αρνιέμαι, αρνιέμαι…''

    Αρνιέμαι αρνιέμαι αρνιέμαι
    οι άλλοι να βαστάνε τα σκοινιά
    αρνιέμαι να με κάνουν ό,τι θένε
    αρνιέμαι να πνιγώ στην καταχνιά.

    Αρνιέμαι αρνιέμαι αρνιέμαι
    να είσαι συ και να μην είμαι εγώ
    που τη δική μου μοίρα διαφεντεύεις
    με τη δική μου γη και το νερό.

    Αρνιέμαι αρνιέμαι αρνιέμαι
    να βλέπω πια το δρόμο μου κλειστό
    αρνιέμαι να ‘χω σκέψη που σωπαίνει
    να περιμένει μάταια τον καιρό


    Στιχοι: Ιάκωβος Καμπανέλλης

    Μουσικη: Μίκης Θεοδωράκης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Elva4 Μαΐου 2011 στις 6:01 μ.μ.

    ''Αρνιέμαι, αρνιέμαι, αρνιέμαι…''

    Αρνιέμαι αρνιέμαι αρνιέμαι
    οι άλλοι να βαστάνε τα σκοινιά
    αρνιέμαι να με κάνουν ό,τι θένε
    αρνιέμαι να πνιγώ στην καταχνιά.

    Αρνιέμαι αρνιέμαι αρνιέμαι
    να είσαι συ και να μην είμαι εγώ
    που τη δική μου μοίρα διαφεντεύεις
    με τη δική μου γη και το νερό.

    Αρνιέμαι αρνιέμαι αρνιέμαι
    να βλέπω πια το δρόμο μου κλειστό
    αρνιέμαι να ‘χω σκέψη που σωπαίνει
    να περιμένει μάταια τον καιρό


    Στιχοι: Ιάκωβος Καμπανέλλης

    Μουσικη: Μίκης Θεοδωράκης

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)