Άνοιξη.Η εποχή της αναγέννησης της φύσης,της αρχής του κύκλου της ζωής.Η εποχή που συνωμοτεί για το ξεχείλισμα των χυμών,των ορμονών.Που,πολύ σοφά,περιλαμβάνει το Πάσχα με όλους τους συμβολισμούς του.Το ελλήνων Πάσχα.Άνοιξη.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Στα δάκρυα στα μάτια για τη στήριξη των ΗΠΑ αναφέρεστε με τους χυμούς, να υποθέσω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα άνοιξη εύχομαι.
Από δω και πέρα δεν ανοίγω τα λινκς σας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα φεύγω έχοντας κάνει μόνο το πρώτο επίπεδο ανάγνωσης. Μάλιστα.
@Μανος
ΑπάντησηΔιαγραφήΜάλλον στις τεστοστερόνες των ποικιλώνυμων Σόρος αναφέρομαι.Καλή σα Άνοιξη.
@Τσαλαπετεινός
Τόσο κακή ήταν η Σ.Γιαννάτου;
Kαλη η Σαβινα, κακιστος ο Σορος και το συναφι του!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλη..Ανοιξη!
Y.Γ. Προσοχη, ειναι ..συνθηματικο! ;)
άνοιξη, άνοιξηηη γιατί δεν αντέχω!
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτά τα ολάνοιχτα κόκκινα είναι παπαρούνες ή ανεμώνες;
http://www.digital-camera.gr/index.php?option=photos&action=view&photo_id=9532
χιαρετώ!
@Elva
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι,ναι ξέρω.Τό 'χω ξκαναδεί(:Ακόμα τούτη η άνοιξη-ραγιάδες,ραγιάδες κλπ κλπ ).
@katabran
Κατά το άσμα του μπαρμπα-Γιάννη Παπαϊωάννου.
Αντιχαιρετώ.
Αγαπημένη,
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν έχω παρά μόνο μιας στιγμής
τη ζωή και το φτερούγισμα.
Δε βλέπεις
πάνω στο δέρμα μου
το πρωτάνοιχτο θάμβος;
Δεν ακούς
μες στις ίνες μου
μύρια φτερά μικρών κορυδαλλών
που μόλις τ' άγγιξε
η πρώτη ακτίνα
της αυγής;
Πόσο είμαι νέος.
Πόσο είμαι νέος
κάτω απ' τα βλέφαρά σου.
----
Ο Ρίτσος, πάντως, φαίνεται να την συμπαθεί αυτή την εποχή.
Τώρα, όσον αφορά την αναγέννησή μας, ως ανθρώπων και ως λαού, πέρα από τις ζοφερές παραπομπές σας, δεν έχω να πω και πολλά.
Το ξέρετε δα, εμένα η άνοιξη με εκνευρίζει...
@Theorema
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι να σκφτείτε ότι ξεκίνησα για να σας το αφιερώσω αλλά μετά προέκυψαν οι σόρος και λοιποί και είπα να μην το χοντρύνω...
'Επρεπε να το χοντρύνετε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοιος ξέρει τι θα εμπνέατε να σας γράψω!...
Αγαπημένη,
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν έχω παρά μόνο μιας στιγμής
τη ζωή και το φτερούγισμα.
Δε βλέπεις
πάνω στο δέρμα μου
το πρωτάνοιχτο θάμβος;
Δεν ακούς
μες στις ίνες μου
μύρια φτερά μικρών κορυδαλλών
που μόλις τ' άγγιξε
η πρώτη ακτίνα
της αυγής;
Πόσο είμαι νέος.
Πόσο είμαι νέος
κάτω απ' τα βλέφαρά σου.
----
Ο Ρίτσος, πάντως, φαίνεται να την συμπαθεί αυτή την εποχή.
Τώρα, όσον αφορά την αναγέννησή μας, ως ανθρώπων και ως λαού, πέρα από τις ζοφερές παραπομπές σας, δεν έχω να πω και πολλά.
Το ξέρετε δα, εμένα η άνοιξη με εκνευρίζει...