Έρως ανίκατε μάχαν,
Έρως, ός εν κτήμασι πίπτεις,
ός εν μαλακαίς παρειαίς
νεάνιδος εννυχεύεις,
φοιτάς δ' υπερπόντιος
εν τ' αγρονόμοις αυλαίς·
καί σ' ούτ' αθανάτων φύξιμος ουδείς
ούθ' αμερίων σέ γ' ανθρώπων.
Ο δ' έχων μέμηνεν.
Σύ καί δικαίων αδίκους
φρένας παρασπάς επί λώβα,
σύ καί τόδε νείκος ανδρών
ξύναιμον έχεις ταράξας·
νικά δ' εναργής βλεφάρων
ίμερος ευλέκτρου νύμφας,
τών μεγάλων πάρεδρος
εν αρχαίς θεσμών.
'Αμαχος γάρ εμπαίζει Θεός, Αφροδίτα.
Όχι δεν είμαι ερωτευμένος.Μάλλον πικραμένος θα έλεγα.Αλλά κουράστηκα.Κουράστηκα απ΄την μέρα με την ημέρα επιβίωση.Απ΄την συγκατοίκηση με την αβεβαιότητα.Απ' τις αυτοματοποιημένες δηλώσεις δημοσίων ανδρών-ανεξαρτήτως φύλου.Απ' τους αφηρημένους διαλόγους με το μυαλό αλλού.Απ' τα παγωμένα βλέμματα.Απ' τους κυρτούς ώμους.Απ' τις διτυπίες του βίου μας.Αν ήμουν τριάντα χρόνια νεότερος θα μίλαγα για κοινωνικό λικβινταρισμό.Και θα κορδωνόμουν για την αντιαισθητική αλλά παράξενη λέξη.Τώρα οι ρυτίδες μού συμβουλεύουν πορεία προς αρχέτυπες αξίες.Αυτές που δεν μπορούν να διαχειριστουν.Οι άλλοι.Οι κακοί.
Έρως λοιπόν.Πλήρης και αυτούσιος.Όχι μόνον μεταξύ ανθρώπων-σε πείσμα του Σοφοκλή.Έρως για τη ζωή.Την γυμνή ζωή.Χωρίς επίκτητες ανάγκες,εξαρτήματα και φτιασίδια.Ας κάψουμε τους τίτλους σπουδών μας,εκπαιδευτικούς και βιωματικούς.Ας ξαναρχίσουμε απ' το Α.Για να μας φοβηθούν.
Έρως ζωής,όχι επιβίωσης.
