Το χθεσινό ποστ της φίλης Theorema μού 'δωσε την ιδέα να γράψω για ένα δίδυμο,με αφορμή τη σημερινή ημέρα.Δεν είναι,βέβαια ένα ζευγάρι φίλων και τα μόνα που τους συνδέουν είναι η κοινή ημερομηνία γέννησης (29/7),ότι βίωσαν την ιστορία του τόπου μας στη διάρκεια του 20ου αιώνα και ότι ο καθένας,στον χώρο του,υπήρξε μοναδικός.Από 'κεί και πέρα όμως...
Ο Μίλτος Σαχτούρης γεννήθηκε στις 29/7/1919.Δεν θα μπω σε βιγραφικές λεπτομέρειες ούτε θα αποπειραθώ αποτίμηση του ποιητικού του έργου.Να σημειώσω μόνο δύο δηλώσεις του:
«Αυτό που εξακολουθώ να πιστεύω είναι ότι δεν βοηθάει σε τίποτα η παρουσία του ποιητού σε συμπόσια και τέτοια, το έργο του είναι αυτό που θα μιλήσει, και δεν μετείχα ποτέ σε συμπόσια και σε συνέδρια.»
«Mια δυο φορές που κινδύνευσα να παντρευτώ, ο πατέρας των κοριτσιών έλεγε "Όχι, γιατί ποιητής δεν είναι επάγγελμα" και χάλαγε ο γάμος. Είχα σκοπό ότι δε θα κάμω τίποτ' άλλο.»
Ο Μ.Σαχτούρης ήταν ένας άνθρωπος χαμηλών τόνων,ταγμένος στην τέχνη του.Αναγκάστηκε,μάλιστα,για να επιβιώσει,να πουλήσει την πατρική περιουσία 230 στρεμμάτων στην Αργολίδα,την οποία είχε δωρίσει ο Καποδίστριας στην οικογένειά του στις-ω της σύμπτωσης-29/7/1829.
Ο Μίκης Θεοδωράκης γεννήθηκε στις 29/7/1925.Νομίζω ότι,πάλι,δεν χρειάζεται να επεκταθώ σε βιογραφικές λεπτομέρειες,πόσω μάλλον να αποπειραθώ αποτίμηση του καλλιτεχνικού του έργου.Είναι μεγάλος συνθέτης αδιαμφισβήτητα.Όμως ανάμεσα στο ¨Καραμανλής ή τανκς" και το "εάν υπήρχε επιτύμβιο επίγραμμα-κατά το αισχύλειο-που θα επιθυμούσα να χαραχτεί στον τάφο μου,θα ήταν 'πολέμησε τον Δεκέμβρη' ",υπάρχει μια σειρά από δηλώσεις,αποφθέγματα,επιστολές,"σοφίες",πολιτικές κινήσεις που,κατά τη γνώμη μου,ξεπερνούν τα όρια της αμετροέπειας.Τι κρίμα!
Δυο μεγάλοι άντρες,που έζησαν την ίδια εποχή και εθεράπευσαν επάξια τις Μούσες τους.
Κι όμως τόσο διαφορετικοί...
Υψηλές προσωπικότητες με έκδηλα τα ανθρώπινα πάθη πάνω τους. Μακάρι όμως όλοι μας να προσφέραμε ό,τι και εκείνοι κι ας είχαμε και τα μειονεκτήματα τους (έχουμε που έχουμε τόσα ο καθένας).
ΑπάντησηΔιαγραφή@Μανος
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν το καλοσκεφτείτε κι αυτοί αυτό που μπορούσαν έκαναν.Με γαργαλάει όμως η σκληρή αντίθεση...
Από τη μια το έργο,που όλοι μπορούμε να μοιραζόμαστε, από την άλλη κάποιες σκόρπιες δηλώσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι βαραίνει στον καθένα περισσότερο είναι προσωπικό θέμα, αλλά η αμετροέπεια θα έλεγα πως είναι μάλλον συνηθισμένη στις μεγαλοφυΐες.
Τι θα λέγαμε και για τον Νταλί ; :)
@scarlett
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Νταλί είχε ως καλλιτεχνικό concept την αμετροέπεια.Ο Μίκης αναρωτιέμαι αν την χρειαζόταν.
Καλημερα αγαπητε Σελιτσανε!
ΑπάντησηΔιαγραφήθα συμφωνησω με τον κουμπαρο μου, πιο πανω, και θα πω οτι μου αρεσει ο καθενας για το εργο του και μονο! Με τις κατα καιρους δηλωσεις πολλων μπορουμε βεβαια να διαφωνουμε, αλλα αυτο που μετραει οταν μιλαμε για ποιητες και συνθετες ειναι, για μενα, το εργο που αφηνουν και περι αυτου νομιζω οτι δεν υπαρχουν πολλες αντιρρησεις! Ειναι και οι δυο κορυφες σ αυτο που εκαναν και μακαρι ο τοπος να εβγαζε πιο συχνα τετοιους ανθρωπους, με το θαρρος της γνωμης τους, οποιας κι αν ηταν και οχι την συνηθισμενη δουλοπρεπεια, που βλεπουμε συχνα στις μερες μας, κι ας τους παρεξηγουσαμε μερικες φορες.....
«Αυτό που εξακολουθώ να πιστεύω είναι ότι δεν βοηθάει σε τίποτα η παρουσία του ποιητού σε συμπόσια και τέτοια, το έργο του είναι αυτό που θα μιλήσει, και δεν μετείχα ποτέ σε συμπόσια και σε συνέδρια.»
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω πως πρόκειται απλώς για διαφορετικές κοσμοθεωρίες, παρόλες τις ομοιότητες.
Στη φράση που παραθέσατε επεξηγούνται όλα.
...ας μου επιτραπεί μία σημείωση δανεισμένη, κι αυτή, από τις "ιστορίες του κ. Κόϋνερ" του Μπρεχτ: "σοφή στον σοφό είναι η στάση του"...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤον Θεοδωράκη πολλά μπορείς να του αναγνωρίσεις και ταλέντα σπουδαία, αλλά σοφό κανείς δεν τον βρήκε! Πως να το κάνουμε;
Θα θέλαμε, ίσως, να είναι. Μα δεν είναι...
Και σε πολλούς μας έχει αφήσει την υποψία πως είν' και πονηρούλης, αφού όσες φορές επένδυσε στην "αμετροέπεια" βγήκε ωφελημένος. Οικονομικά πρωτίστως...
Ναι! Ανατριχιάζω ακόμα από μελοποιήσεις και τραγούδια του. Μα ξενερώνω εύκολα και λέω δε βαριέσαι.
Για τον Σαχτούρη, θαρρώ, μια άλλη αναφορά, έν' άλλο αφιέρωμα θα ήταν πρέπον. Χωρίς συγκρίσεις και περισπασμούς
σύμφωνα και με τον Παυσανία "μητέρες" των εννέα μουσών ηταν τρεις γηραιότερες μούσες
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Μνήμη
Η Μελέτη και
η Αοιδή
Οι δύο πρώτες μάλλον δεν συναντήθηκαν με κάποιους από όσους διακονούσαν τις τέχνες των υπολοίπων εννέα
@Elva
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι,το καλλιτεχνικό τους έργο είναι αδιαμφισβήτητο.Δεδομένου όμως ότι αυτό το έργο είναι η έκφραση βιωμάτων του δημιουργού δεν ξέρω αν μπορούμε να το ξεχωρίσουμε απ' τη ζωή του ή αν πρέπει να το συνεκτιμήσουμε.Πόσα θα καταλαβαίναμε από τον Καραβάτζιο ή τον Ρεμπώ αν δεν γνωρίζαμε τους βίους τους;Πόσο επιφανειακά θα τραγουδάγαμε τα τραγούδια του Άκη Πάνου;
@theorema
You've got the point.
@ΑΕΡΙΚΟ
Και οι δύο αξίζουν πολλά αφιερώματα.Μπορεί η μουσική του Θεοδωράκη να έχει εμπορευματοποιηθεί,το βρίσκω όμως υπερβολικό να του προσάψουμε οικονομική απληστία.Ματαιοδοξία ίσως.
@MenieK
Υπήρξατε εξαιρετικά εύστοχη.Δεν θα μπορούσε κανείς να το εκφράσει σαφέστερα.
Συμμαθητά καλό μήνα ! Για τον ποιητή ο σεβασμός μου πιστεύω ότι αντιλήφθηκε τις υπηρεσίες στη μούσα του στο απόλυτο
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα.. για το Μίκη, ας έμενε στη μούσα του καλύτερα ( αν και προσωπικά ο τρόπος που είδε τη μούσα του ο Μίκης δεν μου έλεγε ποτέ και πολλά )
Να είστε καλά
ΥΓ Με αυτή την ανάρτηση τινάζετε στον αέρα τους αστρολόγους κανονικότατα.. άντε τώρα να πουν για τα χαρακτηριστικά των ζωδίων
Θα μου πείτε τώρα πώς μου ήρθε αυτό.. ούτε εγώ ξέρω..
Κι εμένα ένας θείος μου γεννήθηκε στις 29/7, αλλά δεν βλέπω καμιά αναφορά σ' αυτόν!
ΑπάντησηΔιαγραφή@So_Far
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτοί δεν τινάζονται στον αέρα με τίποτα!Θα σου πουν ότι ο γιατρός που ξεγέννησε τον ένα είχε φάει μακαρονάδα ενώ η μαμμή του άλλου στιφάδο κλπ κλπ...
@Spy
Το έχω υπ΄όψιν μου αλλά ένας τόσο σημαντικός άνθρωπος δεν χωρούσε σε τούτη την ανάρτηση...
Από τη μια το έργο,που όλοι μπορούμε να μοιραζόμαστε, από την άλλη κάποιες σκόρπιες δηλώσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι βαραίνει στον καθένα περισσότερο είναι προσωπικό θέμα, αλλά η αμετροέπεια θα έλεγα πως είναι μάλλον συνηθισμένη στις μεγαλοφυΐες.
Τι θα λέγαμε και για τον Νταλί ; :)