Μέσα στην καταθλιπτική καταχνιά της καθημερινότητας των μνημονίων,της ηλιθιότητας των αναγνωρισίμων και της αλαζονείας των παντοιολογούντων,δύο άνθρωποι αναδύονται σαν σεμνές αλκυονίδες μέρες.Δύο άνθρωποι που υψώνουν το ανάστημά τους στην απώλεια αξιών.Ο Παναγιώτης Κουσαθανάς και ο Παντελής Μπουκάλας.
Είχα την τύχη κάποτε να διασταυρωθούν τα βήματά μας.Κι αυτό με κάνει να θέλω να μοιραστώ τη χαρά τους.Και ίσως να οικειοποιηθώ λίγο τη μικρή τους δικαίωση.Κι ας είναι οι λέξεις μου εφήμερες και με νοήματα ρηχά.Αυτοί μου δίνουν στέρεο έδαφος να πατώ.
Δεν τους ηξερα αγαπητε μας Σελιτσανε και σ ευχαριστω που εκανες ενα αφιερωμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδω ειμαστε λιγο..ξεκομμενοι απο το τι γινεται στην Ελλαδα οσον αφορα τη λογοτεχνια, οποτε ολα τα καλα tips ειναι ευπροσδεκτα! :)
Eυτυχως υπαρχει χαρις σε τετοιους ανθρωπους μια ελπιδα, αλλιως.....
@Elva
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι και το χαμηλό προφίλ των βίων τους.Αν γκουκλίσετε τα ονόματά τους θα βρείτε τρεις φωτό του ΠΜ(που είναι και δημοσιογράφος κι έχει τιμηθεί και με το βραβείο Μπότση) και μία του ΠΚ(που έχει τιμηθεί με άλλα δύο βραβεία) από το μπλογκ του.
Μα το οτι εχουν χαμηλο προφιλ τους προσδιδει μεγαλυτερη αξια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟσοι επιδιωκουν να προβαλλονται στα ΜΜΕ ειναι σιγουρο οτι δεν τα πανε καλα με αυτο που λεγεται λογοτεχνια, αλλα μονο με το ..PR! :(
Τωρα μας εχουν προκυψει και διαφορα αλλα φρουτα της δηθεν διανοησης προερχομενα απο τη ταξη των ...φασιστων! Σκετο οξυμωρο δλδ! :))
Πάντα τέτοιοι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίτιμε well done
ΑπάντησηΔιαγραφήΚ.Κ.Μ.
Είμαι από τους πλέον ακατάλληλους για να μιλήσω για ποίηση. Ομολογώ πάντως ότι εκείνο το "Πρώτα ο κόσμος σώνεται ή πρώτα οι λέξεις;"
ΑπάντησηΔιαγραφήμε δελέασε.
Όπως και να ΄χει, πάντα πίστευα ότι ακόμα και μια καλημέρα, μια καλησπέρα, μια καληνύχτα μπορούν να λειτουργήσουν αυτόνομα, σαν πραγματικοί στίχοι.
Καληνύχτα σας λοιπόν, επειδή....
@Μανος @ Κ.Κ.Μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκείνοι είναι οι αυτουργοί.Εγώ δίαυλος.
@ALICE
Μην την φοβάστε την ποίηση.Απλώς μην σκέφτεστε την αναπνοή σας.
Καλημέρα αφού...
"Κι ας είναι οι λέξεις μου εφήμερες και με νοήματα ρηχά.Αυτοί μου δίνουν στέρεο έδαφος να πατώ."
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποιες φορές παραείστε μετριόφρων και σεμνός. Ακόμη κι αν εκείνοι είναι οι αυτουργοί κι εσείς ο δίαυλος, οι λέξεις σας (το τελικό αποτέλεσμα της όποιας ζύμωσης και διαδρομής) ενδέχεται να είναι πολύτιμες σε κάποιους που τις αναζητούν κάθε τόσο εδώ στα πέριξ.
Πολύ ωραία ανάρτηση, μεσιέ Σελιτσάνε.
@Theorema
ΑπάντησηΔιαγραφήΩ,μα έχω πάρει κι εγώ το βραβείο μου:τον τίτλο του "επίτιμου"...
(Merci madame.)