Διακρίσεις του μπλογκ

1.Ποστ-αφιέρωμα από την Theorema.

Πέμπτη 28 Ιουλίου 2011

Μεταρρυθμίσεις



Φιρουλί φιρουλά,
Τραλαρί λαρί λαρά,
Τι  ωραία τι καλά,
Σκίζ' η βάρκα τα νερά
(Πλιτς πλιτς πλατς.)

Δευτέρα 25 Ιουλίου 2011

Παρασκευή 22 Ιουλίου 2011

Σωτηρίες

Le désespoir est assis sur un banc
Dans un square sur un banc
Il y a un homme qui vous appelle quand on passe
Il a des binocles un vieux costumes gris
Il fume un petit ninas il est assis
Et il vous appelle quand on passe
Ou simplement il vous fait signe
Il ne faut pas le regarder
Il ne faut pas l'écouter
Il faut passer
Faire comme si on ne le voyais pas
Comme si on ne l'entendais pas
Il faut passer presser le pas
Si vous le regardez
Si vous l'écoutez
Il vous fait signe et rien ni personne
Ne peut vous empêcher d'aller vous asseoir près de lui
Alors il vous regarde et sourit
Et vous souffrez attrocement
Et l'homme continue de sourire
Et vous souriez du même sourire
Exactement
Plus vous souriez plus vous souffrez
Atrocement
Plus vous souffrez plus vous souriez
Irrémédiablement
Et vous restez là
Assis figé
Souriant sur le banc
Des enfants jouent tout près de vous
Des passants passent
Tranquillement
Des oiseaux s'envolent
Quittant un arbre
Pour un autre
Et vous restez là
Sur le banc
Et vous savez vous savez
Que jamais plus vous ne jouerez
Comme ces enfants
Vous savez que jamais plus vous ne passerez
Tranquillement
Comme ces passants
Que jamais plus vous ne vous envolerez
Quittant un arbre pour un autre
Comme ces oiseaux.


Τρίτη 12 Ιουλίου 2011

Φυλλορρόημα



Το σάββατο,για επαγγελματικούς λόγους,βρέθηκα στην Αθήνα.Μετά από δέκα ώρες συζητήσεων και πρακτικών επί -για πολλούς- ανατριχιαστικών πραγμάτων,όπως ήταν φυσικό,δεν άντεξα στον πειρασμό να κάνω μια βόλτα απ' την "πλατεία".Ήξερα ήδη ότι εκείνη την ημέρα θα πραγματοποιούνταν η "συνέλευση των συνελεύσεων"-πώς λέμε "η μητέρα των μαχών";- με συμμετοχή απ' όλες τις πλατείες της χώρας.Πήρα,λοιπόν,το μετρό διότι,ως γνήσιος επαρχιώτης,είχα και μιαν ανησυχία μην δεν βρω να παρκάρω.
Ανεβαίνοντας τα σκαλιά του σταθμού η απογοήτευση διαδέχθηκε την προσδοκία.Θυμήθηκα τα νιάτα μου.
Κλειστές,αυτοαναφερόμενες συνελεύσεις,ευαρίθμων,χειροκροτούντων,συμμετεχόντων.Επαναστατικές κορώνες για άρνηση πληρωμών των καθημερινών λογαριασμών,καταλήψεις δημοσίων χώρων,θεσμοθέτηση εναλλακτικού νομίσματος,ανταλλακτική οικονομία,αποανάπτυξη,παρεμπόδιση εφαρμογής του μεσοπρόθεσμου στην πράξη,τράπεζα χρόνου,λαχανόκηπους στις πλατείες και βέβαια όλ' αυτά με την επωδό της άμεσης δημοκρατίας.Πράγματα για τα οποία κανένας σκεπτόμενος άνθρωπος δεν θα είχε αντίρρηση αλλά...Αλλά σε ποιον απευθύνονται αυτές οι λαμπρές ιδέες;Πάντως όχι στα πλήθη που,ντυμένοι με τα καλά τους,γέμιζαν την άλλη πλατεία,στο Γκάζι,όπου κατέληξα δια τα περαιτέρω τσίπουρα.
Οφείλω να ομολογήσω,κυνηγημένος από τις Ερινύες,ότι όλ' αυτά που γράφω δεν είναι παρά η δίωρη εντύπωση που αποκόμισα.Αλλ' αυτές οι πρώτες εντυπώσεις έχουν το ελάττωμα να αυτονομούνται και να αγνοούν οποιαδήποτε απειλή για συμμόρφωση.
Δεν θα αποπειραθώ κανενός είδους απολογισμό.Εξάλλου αυτός θά 'ρθει στην ώρα του και από εμπειρότερους μάλλον.Θεωρώ όμως ότι πρέπει να ξαναξυπνήσουμε και να κοιτάξουμε την πραγματικότητα στα μάτια.Πριν αναγκαστούμε,ως άλλοι ανυπότακτοι Γαλάτες,να κάνουμε τις δάφνες μας-τις δικές μας,όχι της εξουσίας- στιφάδο.

Παρασκευή 1 Ιουλίου 2011

Ορισμοί



Όχι.Δεν είναι φασισμός.Ο φασισμός στο κάτω κάτω προϋποθέτει μαζικότητα.Και ο αριθμός 155 -ή 300,ανάλογα τα γούστα- δεν συνάδει με τον όρο μαζικότητα.
Δεν είναι αυταρχισμός.Γιατί δεν είμαστε παιδιά,να μας χειραγωγεί ένας padre padrone.

Φτου ξελεφτερία!Σας είδα!Πίσω απ' το δάκτυλό σας είστε!
Ας συνειδητοποιήσουμε επιτέλους ότι είναι απλώς αντιπροσωπευτική δημοκρατία-με τις υγείες μας.