Διακρίσεις του μπλογκ

1.Ποστ-αφιέρωμα από την Theorema.

Δευτέρα 29 Μαρτίου 2010

Μετέχοντες της ελληνικής παιδείας



"...καί μ᾽ ὁ Φοῖβος ὧν μὲν ἱκόμην
ἄτιμον ἐξέπεμψεν, ἄλλα δ᾽ ἄθλια
καὶ δεινὰ καὶ δύστηνα προύφηνεν λέγων, [790]
ὡς μητρὶ μὲν χρείη με μιχθῆναι, γένος δ᾽
ἄτλητον ἀνθρώποισι δηλώσοιμ᾽ ὁρᾶν,
φονεὺς δ᾽ ἐσοίμην τοῦ φυτεύσαντος πατρός.
κἀγὼ ᾽πακούσας ταῦτα τὴν κορινθίαν,
ἄστροις τὸ λοιπὸν ἐκμετρούμενος, χθόνα [795]
ἔφευγον, ἔνθα μήποτ᾽ ὀψοίμην κακῶν
χρησμῶν ὀνείδη τῶν ἐμῶν τελούμενα.
στείχων δ᾽ ἱκνοῦμαι τούσδε τοὺς χώρους, ἐν οἷς
σὺ τὸν τύραννον τοῦτον ὄλλυσθαι λέγεις.
καί σοι, γύναι, τἀληθὲς ἐξερῶ. τριπλῆς [800]
ὅτ᾽ ἦ κελεύθου τῆσδ᾽ ὁδοιπορῶν πέλας,
ἐνταῦθά μοι κῆρύξ τε κἀπὶ πωλικῆς
ἀνὴρ ἀπήνης ἐμβεβώς, οἷον σὺ φῇς,
ξυνηντίαζον· κἀξ ὁδοῦ μ᾽ ὅ θ᾽ ἡγεμὼν
αὐτός θ᾽ ὁ πρέσβυς πρὸς βίαν ἠλαυνέτην. [805]
κἀγὼ τὸν ἐκτρέποντα, τὸν τροχηλάτην,
παίω δι᾽ ὀργῆς· καί μ᾽ ὁ πρέσβυς ὡς ὁρᾷ,
ὄχου παραστείχοντα τηρήσας, μέσον
κάρα διπλοῖς κέντροισί μου καθίκετο.
οὐ μὴν ἴσην γ᾽ ἔτισεν, ἀλλὰ συντόμως [810]
σκήπτρῳ τυπεὶς ἐκ τῆσδε χειρὸς ὕπτιος
μέσης ἀπήνης εὐθὺς ἐκκυλίνδεται·
κτείνω δὲ τοὺς ξύμπαντας. εἰ δὲ τῷ ξένῳ
τούτῳ προσήκει Λαΐου τι συγγενές..."

(Κι έχει ένα φεγγάρι απόψε...)

Τρίτη 16 Μαρτίου 2010

Ησύχασα!


Τώρα πια ησύχασα!

Λέω λοιπόν να χαλαρώσω και να σας διηγηθώ ένα ανεκδοτάκι:

Ένας καθηγητής πανεπιστημίου, βοτανολόγος, ερευνούσε σε ένα χωριό τη φύση. Ξάφνου πιάνει μια τρομακτική καταιγίδα και μουσκεμένος όπως είναι χτυπάει την πρώτη πόρτα που βλέπει. Του ανοίγει μια κυρία που ο άντρας της έλειπε μετανάστης χρόνια. Τον βάζει μεσα, τον περιποιείται, του δίνει στεγνά ρούχα και του δίνει να φάει. Αφού φάγανε, τον οδήγησε στο δωμάτιο του και τον ρώτησε αν χρειάζεται κάτι άλλο...

- Όχι εμείς οι πανεπιστημιακοί είμαστε ολιγαρκείς, έχουμε τα βιβλία μας, τις σημειώσεις μας...
- Καλώς, απάντησε και έφυγε.
Μετά μια ώρα και αφού σκεφτόταν ότι μετά από τόσα χρόνια ένας άνδρας ήταν και πάλι στο σπίτι της, φοράει ένα σέξι νυχτικό και πάει να ρωτήσει αν θέλει κάτι....
- Όχι εμείς οι πανεπιστημιακοί είμαστε ολιγαρκείς, έχουμε τα βιβλία μας, τις σημειώσεις μας...
- Καλώς, απάντησε και έφυγε.
Το ίδιο σκηνικό άλλες δυο φορές, αλλά μάταια.
Το άλλο πρωί, καθώς έτρωγαν πρωινό στην αυλή με τα αρνάκια, τα κατσικάκια και τα λοιπά ζώα του σπιτιού, ο καθηγητής παρατηρεί ότι υπάρχουν μόνο 2 κότες και 10 κοκκόρια.
Περίεργος ρωτάει γιατί οι κόκκορες είναι περισσότεροι από τις κότες και όχι το αντίθετο.
Και η κυρία του απαντάει:
- Α, μην τους βλέπετε έτσι. Ο ένας πηδάει, οι άλλοι είναι πανεπιστημιακοί...

Έχω την αίσθηση ότι αυτοί που αγόρασαν τα χιλιάδες αντίγραφα του dvd της Τζούλιας ήταν πανεπιστημιακοί!Αλλά τα λέει καλύτερα ο φίλος μου.

Να σας ενημερώσω δε ότι όταν ο Παπακωνσταντίνου ακούμπησε το πιστόλι πάνω στο τραπέζι όλοι πάγωσαν!Αργότερα ο Γερμανός υπουργός Βόλφγκανγκ Σόιλμπε διηγιόταν,με περισσή κομπορρημοσύνη,τον διάλογο,που διημείφθη μεταξύ τους,κάπως έτσι.


Τετάρτη 10 Μαρτίου 2010

WOW!


WOW!

Πέμπτη 4 Μαρτίου 2010

Απορίες



Ο Αναξαγόρας ήταν ένας από τους σημαντικότερους αρχαίους ίωνες φιλόσοφους,που γεννήθηκε στις Κλαζομενές.Ο Μπέρτολτ Μπρεχτ πάλι,ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους δραματουργούς,που γεννήθηκε στην Γερμανία.
Αναρωτιέμαι πόσο μειώθηκε η αξία του έργου του Αναξαγόρα από την χοντροκοπιά στη συμπεριφορά των συμπατριωτών του,η οποία τους κληροδότησε την παροιμιακή φράση:

"Έξεστι Κλαζομενίοις ασχημονείν."

Αναρωτιέμαι επίσης πόσο μειώθηκε το μεγαλείο του έργου του Μπρεχτ από τις προσπάθειες συμπατριωτών του να ομοιάσουν τοις Κλαζομενίοις.

(Στο κάτω κάτω η προσφορά 100 δις για την Ακρόπολη για φτωχομπινεδιά μου μοιάζει.Βάλτε κάτι παρά πάνω ρε παιδιά!)

Τετάρτη 3 Μαρτίου 2010

Ο Χότζας


Μια φορά κι έναν καιρό,εκεί που ο Χότζας καθότανε και απολάμβανε τον ναργιλέ του,ήρθε και τον βρήκε ένας χωρικός.
-"Χότζα μου",του λέει,"ήρθα και σε βρήκα γιατί έχω μεγάλο πρόβλημα και θέλω τη συμβουλή σου."
Βγάζει ο Χότζας το μαρκούτσι απ' το στόμα,φτύνει κάτω,τον κοιτά στα μάτια και λέει:
-"Πες μου,φίλε μου,τα βάσανά σου".
-"Να,όπως ξέρεις έχω μεγάλη οικογένεια.Έχω έξι παιδιά,τους γονείς μου και τα πεθερικά μου.Όλοι-δώδεκα νοματέοι-μένουμε στην παράγκα μου,που την ξέρεις,ένα τόσο δα δωματιάκι είναι.Η κατάσταση είναι αφόρητη και λεφτά για σπίτι δεν έχω.Τι να κάνω Χότζα μου,πες μου.Εσύ όλο και κάποια λύση θα έχεις στο μυαλό σου."
Τον κοιτάει ο Χότζας σκεφτικός,τραβάει μια τζούρα από τον ναργιλέ και του αποκρίνεται:
-"Αν φίλε μου θέλεις να γλιτώσεις από αυτήν την αφόρητη κατάσταση,δεν έχεις παρά να βάλεις και την κατσίκα μέσα στο σπίτι".
-"Μα Χότζα μου..."
-"Βάλ' την κι έλα σε τρεις μέρες να μου πεις τι έγινε."
Σκύβει το κεφάλι ο χωρικός και πηγαίνει υπάκουα και παίρνει την κατσίκα και την βάζει μες στο σπίτι.Τρεις μέρες μετά,σε ελεεινή κατάσταση,ξαναπάει στον Χότζα.
-¨Καλώς το φίλο μου!Έλα να μου πεις τα νέα σου."
-"Τι νέα να σου πω Χότζα μου!Η κατάσταση έγινε απελπιστική.Δε φτάνει που πέφτουμε ο ένας πάνω στον άλλο,έχουμε και την κατσίκα με τα βελάσματα και τις κοπριές της!"
-"Ωραία!Βάλε και το γουρούνι!"
-"..."
-"Άκου να σου πω!Εδώ ήρθες να ζητήσεις βοήθεια.Αν δεν κάνεις ό,τι σου λένε να πας να λύσεις μόνος σου τα προβλήματά σου!Τράβα λοιπόν να βάλεις και το γουρούνι κι έλα σε τρεις μέρες να μ' ενημερώσεις!"
Ξανασκύβει το κεφάλι ο χωρικός,ξαναπηγαίνει υπάκουα και παίρνει το γουρούνι και το βάζει μες στο σπίτι.
Τρεις μέρες μετά με μαύρους κύκλους κάτω απ' τα μάτια,με ρυτίδες κούρασης χαραγμένες στο πρόσωπό του,με βήμα σερνάμενο από την εξάντληση ξαναπάει στον Χότζα.
-"Λοιπόν;"
-"Τι λοιπόν Χότζα μου;!Σκέφτομαι ή να πουλήσω τα παιδιά μου ή να σκοτώσω τους γέρους..."
-"Μην κάνεις βιαστικά πράγματα.Θα κάνεις αυτό που θα σου πω εγώ:θα πας και θα βγάλεις το γουρούνι και την κατσίκα από το σπίτι και σε τρεις μέρες θα 'ρθείς να το συζητήσουμε."
Τρεις μέρες μετά ένας ξεκούραστος χωρικός,με ολόφρεσκο,χαμογελαστό πρόσωπο εμφανίστηκε πετώντας,παρά περπατώντας,μπροστά στον Χότζα.
-"Χαρούμενο σε βλέπω!"
-"Μόνο χαρούμενο;!Μ΄έσωσες Χότζα μου!Που να κόβει ο Γιαραμπής μέρες από τον Ρεν και να σου δίνει χρόνια!Τώρα δεν έχω κανένα πρόβλημα!Όλα δουλεύουνε ρολόι!"

Τρίτη 2 Μαρτίου 2010

Επίτιμα πράματα




Διαβάζοντας διάφορους φίλους στο διαδίκτυο διαπίστωσα μια χαλαρότης*.Αναρωτήθηκα,λοιπόν,τι θέση πρέπει να κρατήσω.Έστιψα το σοφό,επίτιμο μυαλό μου,πράγμα που είχε ως αποτέλεσμα μια επίτιμη πορδή(από επίτιμα πράματα μην περιμένετε και πολλά)δίκην καλλιεπούς διστίχου ουσιώδους και επικαίρου:

"Δεν μας τρομάζουν του Όλι Ρεν τα βόλια
Ούτε της Μέρκελ τ' άδοξα σπαθιά".

Εξάλλου,ως γνήσιοι απόγονοι του Περικλέους όσο και του βυρσοδέψου Κλέωνος,θα ψηφίζαμε χωρίς δισταγμό τον Όλι Χάρντι στη θέση αυτού του αχώνευτου βορειοευρωπαίου Ρεν.Ο δε παππούς Πυθαγόρας μας κληροδότησε την γνώση ότι ο αριθμός 13 είναι πρώτος και,μαζί με τον 12 και 14 ανήκουν στο σύνολο των φυσικών αριθμών.Οποιαδήποτε άλλη ερμηνεία τους χαρακτηρίζεται ως ευθεία βολή στην υπερδισχιλιετή πολιτισμική μας κληρονομιά.

Μετά από αυτές τις βαθιές και περίπλοκες σκέψεις ένιωσα μια κούραση (οι επίτιμοι,ως γνωστόν,είναι και γηραιοί)και κατάλαβα ότι δεν έχω ανάκαρο** ν΄ασχοληθώ με γερμανικούς δάκτυλους σε ακραιφνώς ελληνικές πολιτιστικές περιουσίες.Αποφάσισα λοιπόν,εν τη σοφία μου,να κοσμήσω απλώς το ποστ με φωτογραφίες από την διαδρομή από το σπίτι στη δουλειά,συμμετέχοντας έτσι στην περιρρέουσα χαλαρότης*.


*Η χαλαρότης,της χαλαρότης,την χαλαρότης,ω χαλαρότης.

**Ανάκαρο:κουράγιο,αντοχή(καλαματιανή πολιτισμική συνεισφορά)