Ένας αποκρουστικός άντρας μπαίνει και κοιτάζεται στον καθρέφτη. "-Γιατί κοιτάζεστε στον καθρέφτη,αφού δεν μπορείτε να βλέπετε τον εαυτό σας παρά μόνο με δυσαρέσκεια;" Ο αποκρουστικός άντρας μου απαντά:"-Κύριε,σύμφωνα με τις αθάνατες αρχές του 1789,όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι στα δικαιώματα.Συνεπώς έχω το δικαίωμα να καθρεπτίζομαι. Με ευχαρίστηση ή δυσαρέσκεια,αυτό δεν αφορά ποτέ την συνείδησή μου." Στο όνομα της ευθυκρισίας είχα,δίχως άλλο,δίκιο.Αλλά υπό το πρίσμα του νόμου,δεν είχε άδικο.
Σαρλ Μποντλαίρ "Η μελαγχολία του Παρισιού" μεταφ.Στέργιος Βαρβαρούσης εκδ.ΕΡΑΤΩ 1985
Επειδή έχει πέσει πολλή γκίνια στο διαδίκτυο κι όλοι τό 'χουνρίξει στις λίστες,αποφάσισα να φτιάξω την απόλυτη λίστα.Δεν ξέρω πώς να την ονομάσω , γνωρίζω όμως ότι διαθέτει μόνον ένα μέλος: 1)Μόνικα.
Σχολιασμοί τύπου "ποια Μόνικα;" δεν γίνονται δεκτοί.
Ουφ!Κι ανησυχούσα! Παρότι το πιο σύντομο ανέκδοτο που κυκλοφορεί,αυτήν την εποχή,στις Βρυξέλλες είναι το "greek satistics" , έμαθα ότι ο κος Τρισέ στρογγύλεψε λίγο την δήλωσή του,μετά απόπολιτική-πολιτιστική παρέμβασητου κου Παπακωνσταντίνου,η οποία τον έπεισε περί της ευρύτητας της έννοιας "ελληνική φερεγγυότητα".
"...Πράγματι,με όποια κριτική διάθεση κι αν πας να δεις το Love Story,πρέπει να έχεις καρδιά από πέτρα για να μην συγκινηθείς και να μην κλάψεις.Και τότε ακόμα πιθανότατα δεν εξαιρείσαι από την συναισθηματική συμμετοχή που απαιτεί το φιλμ.Αυτό οφείλεται σ' έναν απλούστατο λόγο:οι ταινίες αυτού του είδους έχουν επινοηθεί για να προκαλούν δάκρυα...
...Προσφέροντας αυτήν την συνταγή ο Αριστοτέλης ...ήξερε καλά ότι η παράμετρος του αποδεκτού ή μη μίας πλοκής δεν έγκειται στην ίδια την πλοκή,αλλά στο σύστημα των απόψεων που διέπουν την κοινωνική ζωή.Επομένως για να είναι αποδεκτή η πλοκή πρέπει να είναι αληθοφανής,και το αληθοφανές δεν είναι παρά η προσκόλληση σ' ένα σύστημα προσδοκιών,τις οποίες συνήθως συμμερίζεται το κοινό...
...Οι παρατηρήσεις αυτές μας επιτρέπουν να εντοπίσουμε δύο πιθανές ερμηνείες του αριστοτελικού προτύπου στην ιστορία της αφηγηματικής ανά τους αιώνες.Βάσει της πρώτης,η κάθαρση επιλύει τον κόμβο της πλοκής,αλλά δεν συμφιλιώνει τον θεατή με τον εαυτό του:αντίθετα,η κατάληξη της ιστορίας του γεννά ένα πρόβλημα...Ας περάσουμε τώρα στη δεύτερη ενσάρκωση του αριστοτελικού προτύπου...Στην περίπτωση αυτή , η πλοκή , παρηγορείται και παρηγορεί..."
Ο υπεράνθρωπος των μαζών,Ουμπέρτο Έκο,1978 Εκδ.ΓΝΩΣΗ 1988,μετάφραση Έφη Καλλιφατίδη.
Από εικαστικής και τεχνικής πλευράς,αν και μη ειδικός,πιστεύω ότι ο ΠΒ στάθηκε στο ύψος του.
Νάτη,επιτέλους,φάνηκε.Η στεριά.Σίγουρα θ'αξίζει τον κόπο.Που ξεπουλήσαμε τα πάντα γι αυτην την περιπέτεια.Εδώ είν'αλλοιώς οι άνθρωποι.Δεν μπορεί,ένα κομμάτι ψωμί θα μας το δώσουν.Και τα παιδιά μας.Εκεί ήταν καταδικασμένα.Εδώ σίγουρα θα έχουν καλύτερο μέλλον.Δεν μπορεί...
Αν γκουγκλίσετε εικόνες στο λήμμα "νοικοκύρεμα" θα λἀβετε,αίφνης,μια παρέλαση ελλήνων πολιτικών.Αφού,αν κατάλαβα καλά,το ζητούμενο των εκλογών της Κυριακής είναι το νοικοκύρεμα,γιατί,διάολε,δεν το αναθέτουμε στους επαγγελματίες του είδους;
Αν,για παράδειγμα,θεωρήσουμε ότι μέχρι σήμερα είχαμε προσλάβει αυτήν:
την Κυριακή καλούμαστε να την απολύσουμε και να την αντικαταστήσουμε με τούτη:
Παρ΄όλ΄αυτά εγώ θα σας συμβούλευα να το σκεφτείτε καλά.Διότι,αν βαστάνε τα κότσια σας και θέλετε να κάνετε πραγματικά την υπέρβαση,δεν έχετε παρά να τολμήσετε και να ψηφίσετε αυτή,στην οποία,εγώ τουλάχιστον,θα το ρίξω δαγκωτό:
Γιατί το νοικοκυριό είναι πολύ σοβαρήυπόθεση για να την αφήσουμε σε άχρωμους και άγευστους πολιτικούς!
"Σηκώνομαι ο καημένος σαν παραπονεμένος και τ΄ άρματά μου βάνω να πάω να κυνηγώ.Κι εκεί που κυνηγούσα μακριά βλέπω έναν πύργο,πού ΄λαμπε σαν τον ήλιο,πουλί κάθετ΄ απάνω και γλυκοκελαηδεί.Και ο κελαηδισμός του μου φαίνεται πως λέει χαρείτε εσείς οι νέοι πού ΄χετε τον καιρό . Χαράν - χαράν χαρείτε,καιρόν μην καρτερείτε,γιατί ο καιρός διαβαίνει και δεν γυρίζει πια."
Το τραγούδαγε ο μακαρίτης ο παππούς μου κι αργότερα οι θειάδες μου-οι κόρες του-και ο πατέρας μου.Θα μου πείτε,τι σχέση έχει;Δεν ξέρω.Έχω μάθει όμως να μην υποτιμώ τους αυθόρμητους συνειρμούς.
Τι όμορφος αυτός ο Σεπτέμβρης!Νιώθω μια ψυχική ανάταση,μια ανακούφιση,απελευθερωμένος.Εν ολίγοις νιώθω κάπως έτσι:
Διότι τώρα που έχω λύσει τα εσωτερικά,ερωτικά,επαγγελματικά,οικονομικά μου προβλήματα,το μόνο που περιμένω είναι μια κυβέρνηση να με κυβερνήσει.Αλήθεια σας λέω!
Τι δηλαδή;Μόνο ο κος Ουλιάνοφ δικαιούται να δίνει τέτοιες οδηγίες; Λοιπόν,έκατσα και συνέπτυξα τα προγράμματα εκατό ημερών των κομμάτων εξουσίας και,για να είναι κατανοητά,έφτιαξα μ΄αυτά ένα βιντεάκι. Ιδού:
Έχω την αίσθηση ότι το διαδίκτυο άδειασε.Επομένως είναι σαν να μιλάω μόνος μου.Άρα μπορώ να λέω ό,τι θέλω,χωρίς να φοβάμαι ότι θα με κράξουνε.Ωραία.Πάμε λοιπόν:
1)Θαυμάζω αυτούς που,ψάχνοντας μέσα στα καινούργια σκουπίδια,ανακαλύπτουν διαμάντια και μαργαριτάρια. 2)Υποκλίνομαι σ΄αυτούς που,παρά τις δυσκολίες της ζωής,ξεχειλίζουν από ενέργεια. 3)Συμπάσχω με αυτούς που,μέσα στη νύχτα,ψάχνουν να βρουν μιαν άσπρη μέρα.
Σε όλους αυτούς (στους άλλους το γλύψιμο από Σεπτέμβρη) το αφιερώνω:
Εντάξει,δεν είναι της γενιάς μου.Αλλά νομιμοποιούμαι να τον φωνάζω "θείο Νώντα" (όπως τον φώναζε ο Παύλος Σιδηρόπουλος) γιατί με μεγάλωσε λίγο σαν θείος.Απ΄αυτόν έμαθα τον Ρέιμοντ Τσάντλερ,στις μεταμεσονύχτιες αναγνώσεις του.Ότι ροκ μουσική δεν είναι αναγκαστικά αυτή που κάνει πολλή φασαρία.Ότι δεν χρειάζεται να ανήκεις στο σταρ σίστεμ για να κάνεις πράγματα. Μπορεί πολλοί να τον θεωρούν γραφικό.Δεν παύει όμως να είναι αυτός που πρωτοδημοσίευσε την αφεντομουτσουνάρα μου(τι εννοείτε πού;Μα στο εξώφυλλο του δίσκου του Crazy Love,ανάμεσα σε χιλιάδες άλλους!Ε όχι και ψώνιο!)
(Αυτούς που μένουν να φυλάττουν Θερμοπύλας,τους ενημερώνω ότι οι Πέρσες έχουν πάει διακοπές...Ραντεβού τον Σεπτέμβρη.)
3.12πμ.Ως φιλήσυχος,αξιοπρεπής οικογενειάρχης,κοιμάμαι. Ξαφνικά,μες στον ύπνο μου,νιώθω κάποιον να μου ρίχνει δυνατό φως στα μάτια.Ξυπνάω αλαφιασμένος και βλέπω αυτό:
Τρομαγμένος,μισοκοιμισμένος ακόμα πλησιάζω,στα νύχια των ποδιών,το παράθυρο και κοιτάζω κλεφτά να καταλάβω τι γίνεται:
Ξύπνιος πια για τα καλά κατάλαβα ότι η κατάσταση δεν παίζεται.Συγκέντρωσα όλο το θάρρος μου και βγήκα στο μπαλκόνι:
Κατάλαβα ότι αυτή η ιστορία θα τράβαγε μακριά.Άρχισα να καταλαβαίνω τους αθεράπευτα άυπνους. Έψαξα για τίποτε μπύρες ή έστω γκουακαμόλε αλλά στα αξιοπρεπή σπίτια δεν υπάρχουν τέτοια πράγματα.Έτσι,ως γνήσιος νερόβραστος,κατέληξα στις κλασικούρες.
1.Στο Καψάλι υπάρχει πιάνο-μπαρ-ρέστοραν του οποίου ο σεφ-ένας νεαρός ονόματι Δημήτρης Νικολαΐδης-φτιάχνει εξαιρετικά πράγματα. 2.Ο μέσος χρόνος σερβιρίσματος στα εστιατόρια του νησιού είναι 30΄΄, που πολλές φορές είναι παγίδα για όσους θέλουν να απολαύσουν ένα αργό χαλαρωτικό γεύμα.Προσοχή! 3.Το tag του νησιού είναι καθαριότητα,ησυχία και νοικοκυροσύνη. 4.Δεν προσφέρεται για διακοπές για άτομα κάτω των τριάντα εκτός αν είναι πολύ ερωτευμένοι ή έχουν γεράσει πριν την ώρα τους. 5.Όμορφες παραλίες. 6.Ο Ποταμός και η Αγία Πελαγία -στα βόρια- χαλούν όλην την εικόνα του νησιού (κάτι μεταξύ Μεσσήνης Μεσσηνίας και Αρτέμιδος(Λούτσας) Αττικής).
Μετά από τόση πολυλογία ελπίζω να μην ξανακατηγορηθώ για μινιμαλιστικά ποστ(ς).
Άκουσα ότι,μετά τις ευρωεκλογές,με συνοπτικές διαδικασίες λύσατε το πρόβλημα των (λαθρο-)μεταναστών και του μέλλοντος της ελληνικής αριστεράς.Ακούω ότι τώρα ανοίξατε πάλι το θέμα της τρομοκρατίας.Μα αυτό έχει λυθεί εδώ και καιρό!
(Στη φωτό γνωστοί-άγνωστοι τρομοκράτες,διαλαθόντες της προσοχής της ΕΛΑΣ,απομακρύνονται από τον τόπο της ειδεχθούς πράξεώς τους)
Τέλος δεν μπορώ να καταλάβω τι σας έπιασε με τον ΕΤ! Μου φαίνεται ότι είναι καιρός να σταματήσετε τα παιδιαρίσματα και να επανέλθετε εις την τάξιν!