Διακρίσεις του μπλογκ

1.Ποστ-αφιέρωμα από την Theorema.

Τρίτη 15 Απριλίου 2014

Παραλλαγή




Ξύπνησα έντρομος,λουσμένος στον ιδρώτα.Τρεις μαντηλοδεμένες γριές μου ψιθύριζαν,με τη στριγγιά φωνή τους: «Φύγε!Δεν έχεις πια δουλειά εδώ.Δεν το βλέπεις;»
Σηκώθηκα αλαφιασμένος. Έτρεξα στον κήπο.Η λεμονιά μου με κοίταζε στέρφα και θλιμμένη.Χρόνια τώρα με πλημμύριζε στ’ άνθη και τα λεμόνια.Πόσο περήφανος ήμουν γι αυτή.Ποτέ δεν την κλάδεψα,δεν την σκάλισα,δεν την πότισα.Αλλά εκείνη συνέχιζε να μου δίνει τα δώρα της.Ώσπου μια μέρα άρχισε να μαραζώνει.Όσο μού ‘δινε καρπούς δεν έδινα σημασία.Κι ήρθε η στιγμή που απόκαμε.Σώθηκαν τα λεμόνια,πέσαν τα φύλλα ούτε μπουμπούκι δεν φούσκωνε.Τρόμαξα.Τη σκάλισα,την κλάδεψα,την πότισα.Εκείνη με κοίταζε θλιμμένη,άπραγη όπως τώρα.
Πλησίασα,την χάιδεψα,της είπα λόγια γλυκά ώσπου απόκαμα.Αποκαρδιωμένος,γύρισα την πλάτη,με ώμους σκυφτούς και πήρα να απομακρύνομαι.Κι όπως περπατούσα ένιωσα ξαφνικά να φεύγει η πνοή μου,να λιγώνει η ψυχή μου.Γύρισα να την κοιτάξω από μακρυά.Έκπληκτος είδα τα μπουμπούκια της να φουσκώνουν,τα φυλλαράκια της να θάλλουν,τα λεμονάκια της να γυαλίζουν.Κι όσο λίγωνε η ψυχή μου,τόσο εκείνη έθαλλε.
Με μια έκρηξη χαράς άρχισα να τρέχω προς το μέρος της.Κι όσο πλησίαζα κι έβρισκα την πνοή μου κι η ευτυχία πλημμύριζε τα σωθικά μου τόσο τα φυλλαράκια της μαραίνονταν,τα λεμονάκια της σκουλίκιαζαν,τ’ ανθάκια της χάνονταν.Όταν πια έφτασα δίπλα της με κοίταζε πάλι άπραγη και θλιμμένη.
Απελπισμένος έπεσα στα γόνατα.Οι τρεις γριές άρχισαν πάλι να με τριγυρίζουν με τον στριγγό ψίθυρό τους «Φύγε!Δεν έχεις πια δουλειά εδώ.Δεν το βλέπεις ότι της κάνεις κακό;Είναι αργά πια για χαϊδέματα και περιποιήσεις.Δεν τά ‘κανες όταν έπρεπε.Τώρα μόνον αν φύγεις χαρίζοντας της την ψυχή σου,την ίδια σου την πνοή,θα την ξαναφέρεις στη ζωή».

Οργισμένος,πετάχτηκα πάνω,τις έδιωξα με σπρωξιές και με μια απελπισμένη κίνηση αγκάλιασα σφιχτά τον κορμό της.Ένιωσα ένα αγκάθι να μπήγεται στο στήθος μου.Δεν μ΄ένιαξε και συνέχισα να την αγκαλιάζω σφιχτά.Και-τι ομορφιά!- τα μάτια της άρχισαν να φουσκώνουν,να πετάνε κλαράκια,τα κλαράκια να βγάζουν φύλλα και άνθη,τα άνθη να δένουν σε καρπούς κι όσο η ζωή έφευγε από μέσα μου,τόσο αυτή μεγάλωνε,ομόρφαινε,στολίζονταν.Ήμουν τ’ αηδόνι της κι ήταν το ρόδο μου. «Θε μου» σκέφτηκα «τι όμορφο πράγμα ο έρωτας!Και πόσο απλό.Όσο η ζωή.»

Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου 2014

Το φως



 Το δεκαπεντάχρονο:


Αξιότιμε κύριε Αρβανιτόπουλε,                                              Καλαμάτα, 07/02/2014

    είμαι μαθήτρια της πρώτης λυκείου και πριν σχεδόν μία εβδομάδα έμαθα για το νέο σύστημα που για πρώτη χρονιά θα εφαρμοστεί στη φετινή πρώτη λυκείου. Πρώτον, είναι αμφιλεγόμενο το αν θα εφαρμοστεί αυτό το σύστημα παρ’ όλο που έχει ήδη ψηφιστεί. Δεύτερον, η τράπεζα θεμάτων, που υποτίθεται θα λειτουργήσει, δεν έχει αρχίσει καν να δημιουργείται! Πότε σκέφτεστε να το ολοκληρώσετε; Νομίζω πως εφ’ όσον δεν έχει δοκιμαστεί μια χρονιά πριν ψηφιστεί και εφαρμοστεί (κάτι το οποίο είναι απαραίτητο, αφού δεν γίνεται να καθιερωθεί ένα νέο εκπαιδευτικό σύστημα από τη μία μέρα στην άλλη χωρίς κάποιον έλεγχο πρώτα εκτός από την προκειμένη περίπτωση), τουλάχιστον θα έπρεπε να ανακοινωθεί από την αρχή της φετινής σχολικής χρονιάς και οι μαθητές και οι καθηγητές να γνωρίζουν τα πάντα γι’ αυτό. Όσοι καθηγητές έχουν ερωτηθεί, δεν γνωρίζουν τι να απαντήσουν και δεν ξέρουν τι ύλη πρέπει να ολοκληρώσουν. Επιπλέον, το γεγονός ότι ο βαθμός των τετραμήνων και των διαγωνισμάτων των τελικών εξετάσεων (Μαΐου-Ιουνίου) έχει κάποιο βασικό ρόλο στη βαθμολογία των γραπτών των Πανελληνίων Εξετάσεων είναι εξαιρετικά αγχώδες, γιατί όπως είναι ευρέως γνωστό οι εξετάσεις αυτές έτσι κι αλλιώς δημιουργούν υπερβολικά μεγάλο άγχος στους μαθητές. Σκεφτείτε ότι οι μαθητές θα έχουν στο μυαλό τους και το άγχος για τη βαθμολογία των υπόλοιπων τάξεων του λυκείου, κάτι που είναι, επίσης, αρκετά άδικο, διότι αν κάποιος καθηγητής δεν βαθμολογεί σωστά και αδικεί τους μαθητές, τότε αυτό θα υπολογιστεί στο αποτέλεσμα των εξετάσεών του και ίσως του μειώσει το μέσο όρο. Επιπρόσθετα, οι μαθητές, οι οποίοι θα είναι “καταπονημένοι” και πολύ κουρασμένοι από τις Πανελλήνιες Εξετάσεις, θα πρέπει να καταπονηθούν ακόμη περισσότερο για την απόκτηση ενός πολύ καλού βαθμού στις τελικές εξετάσεις μιας και θα υπολογίζεται κι αυτός στα αποτελέσματα των Πανελληνίων. Με λίγα λόγια, οι μαθητές θα πρέπει να  “πεθαίνουν” στο διάβασμα! Θα παρακολουθούμε τις τάξεις του λυκείου με ένα νέο σύστημα, μη ξέροντας την πλήρη διαφοροποίησή του από το παλιό. Τέλος, νόμιζα πως η παιδεία είναι η ελεύθερη διακίνηση ιδεών και ο διάλογος μεταξύ καθηγητών και μαθητών αλλά τελικά είναι η πιστότατη αποστήθιση κειμένων και παραγράφων δίχως να γίνεται πολύπλευρη προσέγγιση και ενημέρωση. Δηλαδή, ουσιαστικά οι μαθητές παίρνουν τα σχολικά βιβλία, τα αποστηθίζουν χωρίς καν να κατανοούν ποιο είναι το περιεχόμενό τους για να τα ξεχάσουν μόλις τελειώσει η περίοδος των διαγωνισμάτων λόγω μίσους και κούρασης. Οι μαθητές, αντί να αγαπούν το σχολείο και να μαθαίνουν κάποιες απαραίτητες πληροφορίες που θα τους βοηθήσουν στο μέλλον τους, μισούν το σχολείο, μαθαίνουν να “παπαγαλίζουν” έναν τεράστιο, άγνωστο σε αυτούς, όγκο σελίδων, κειμένων, παραγράφων, έχουν πάρα πολλές ασκήσεις να λύσουν και καθόλου ελεύθερο χρόνο να απασχοληθούν με κάτι που τους ενδιαφέρει και τους χαλαρώνει από την πίεση του σχολείου. Οι καθηγητές από την άλλη και να θέλουν, δεν μπορούν να κάνουν κάτι. Ωραία παιδεία και ωραία ελεύθερη διακίνηση ιδεών! Να τη χαιρόμαστε!! Και ύστερα αναρωτιόμαστε για την αύξηση του αναλφαβητισμού. Είναι προφανής ο λόγος που συμβαίνει αυτό. Αν δεν αλλάξει το γενικό εκπαιδευτικό σύστημα, θα μείνουν πολλοί ακόμη άνθρωποι αναλφάβητοι, αγράμματοι και με χαμηλό επίπεδο γνώσεων. Υποψιάζομαι ή μάλλον είμαι σίγουρη ότι αυτό το γράμμα θα περάσει απαρατήρητο και δεν θα του δοθεί καμία απολύτως σημασία, αλλά να ξέρετε πως αυτή η άποψη δεν είναι μόνο μιας μαθήτριας της Α’ Λυκείου, αλλά εκατοντάδων μαθητών, εκπαιδευτικών, γονέων, λογικών και σοβαρών ανθρώπων που πιστεύουν πως πρέπει η σημερινή παιδεία όπως εφαρμόζεται να αλλάξει και να αντικατασταθεί από μία πραγματικά χρήσιμη και εποικοδομητική. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ!

      Με εκτίμηση και περιέργεια για το τι άλλο μας περιμένει,

      μαθήτρια Α’ Λυκείου σχολείου Καλαμάτας.


Ψάχνουμε για γραμματόσημο.

Πέμπτη 23 Ιανουαρίου 2014

...ή...





Φως ή σκοτάδι; Φως.
Εντός ή εκτός; Εντός.
Επάνω ή κάτω; Επάνω.
Ναι ή όχι; Ναι.
Σοκολάτα ή σαντιγί; Σοκολάτα.
Τραγούδι ή χορός; Χορός.
Μαύρο ή άσπρο; Γκρίζο.
Μιλιά ή βλέμμα; Άγγιγμα.
Συναίσθημα ή ευθύνη; Ζωή.
Μαζί ή χώρια; Μαζί.
Έρωτας ή αγάπη; Βίος.
Κάλλος ή γοητεία; Γοητεία.
Στήθος ή μπούτι; Το όλον.
Παρών ή απών; Παρών.
Μάχη ή υποχώρηση; Τακτική.
Γέλιο ή κλάμα; Βίωση.
Γραβάτα ή παπιγιόν; Λαιμόκοψη.
Επί τας ή ταν; Πακιστάν.
Το όλον ή το μέρος; Το όλον.
Μπεκάτσα ή γυναίκα; Γυναίκα.