Διακρίσεις του μπλογκ

1.Ποστ-αφιέρωμα από την Theorema.

Πέμπτη 13 Αυγούστου 2009

Κενότητες

Έχω την αίσθηση ότι το διαδίκτυο άδειασε.Επομένως είναι σαν να μιλάω μόνος μου.Άρα μπορώ να λέω ό,τι θέλω,χωρίς να φοβάμαι ότι θα με κράξουνε.Ωραία.Πάμε λοιπόν:

1)Θαυμάζω αυτούς που,ψάχνοντας μέσα στα καινούργια σκουπίδια,ανακαλύπτουν διαμάντια και μαργαριτάρια.
2)Υποκλίνομαι σ΄αυτούς που,παρά τις δυσκολίες της ζωής,ξεχειλίζουν από ενέργεια.
3)Συμπάσχω με αυτούς που,μέσα στη νύχτα,ψάχνουν να βρουν μιαν άσπρη μέρα.

Σε όλους αυτούς (στους άλλους το γλύψιμο από Σεπτέμβρη) το αφιερώνω:



Εντάξει,δεν είναι της γενιάς μου.Αλλά νομιμοποιούμαι να τον φωνάζω "θείο Νώντα" (όπως τον φώναζε ο Παύλος Σιδηρόπουλος) γιατί με μεγάλωσε λίγο σαν θείος.Απ΄αυτόν έμαθα τον Ρέιμοντ Τσάντλερ,στις μεταμεσονύχτιες αναγνώσεις του.Ότι ροκ μουσική δεν είναι αναγκαστικά αυτή που κάνει πολλή φασαρία.Ότι δεν χρειάζεται να ανήκεις στο σταρ σίστεμ για να κάνεις πράγματα.
Μπορεί πολλοί να τον θεωρούν γραφικό.Δεν παύει όμως να είναι αυτός που πρωτοδημοσίευσε την αφεντομουτσουνάρα μου(τι εννοείτε πού;Μα στο εξώφυλλο του δίσκου του Crazy Love,ανάμεσα σε χιλιάδες άλλους!Ε όχι και ψώνιο!)


(Αυτούς που μένουν να φυλάττουν Θερμοπύλας,τους ενημερώνω ότι οι Πέρσες έχουν πάει διακοπές...Ραντεβού τον Σεπτέμβρη.)

Τετάρτη 5 Αυγούστου 2009

Παρενοχλήσεις

3.12πμ.Ως φιλήσυχος,αξιοπρεπής οικογενειάρχης,κοιμάμαι.
Ξαφνικά,μες στον ύπνο μου,νιώθω κάποιον να μου ρίχνει δυνατό φως στα μάτια.Ξυπνάω αλαφιασμένος και βλέπω αυτό:



Τρομαγμένος,μισοκοιμισμένος ακόμα πλησιάζω,στα νύχια των ποδιών,το παράθυρο και κοιτάζω κλεφτά να καταλάβω τι γίνεται:





Ξύπνιος πια για τα καλά κατάλαβα ότι η κατάσταση δεν παίζεται.Συγκέντρωσα όλο το θάρρος μου και βγήκα στο μπαλκόνι:





Κατάλαβα ότι αυτή η ιστορία θα τράβαγε μακριά.Άρχισα να καταλαβαίνω τους αθεράπευτα άυπνους.
Έψαξα για τίποτε μπύρες ή έστω γκουακαμόλε αλλά στα αξιοπρεπή σπίτια δεν υπάρχουν τέτοια πράγματα.Έτσι,ως γνήσιος νερόβραστος,κατέληξα στις κλασικούρες.

Άφεριμ!