Διακρίσεις του μπλογκ

1.Ποστ-αφιέρωμα από την Theorema.

Τρίτη 31 Ιανουαρίου 2012

Intermission

Στο δρόμο για τη δουλειά.






Τρίτη 24 Ιανουαρίου 2012

Το μάτι



Μασούλησε αφηρημένα το αφράτο,φρεσκοψημένο,ελάχιστα αλατισμένο,αράπικο φυστίκι.Η γεύση πλημμύρισε το στόμα του.Ούτε που το ένιωσε έχοντας καρφωμένα τα μάτια του στο κενό.
-Τι σκέφτεσαι;
-Μμμ; ...Να,περνούν απ' τα μάτια μου στιγμιότυπα νεανικής αλκής.
-Νεανικής τί;!
-Στιβαροί εφηβικοί βραχίονες,κοσμημένοι με σφύζοντες μυς,που συσπώνται αργά σχηματίζοντας όρη και κοιλάδες,καλυμμένοι με απαλό δέρμα που γυαλίζει απ΄τον ιδρώτα,λεπτοκαμωμένοι αλλά γεροφτιαγμένοι καρποί,που κινούνται με χάρη,ακολουθούμενοι από μακριά λεπτά δάκτυλα σε χορευτικές κινήσεις,μηροί σμιλευτοί,σφριγιλοί,παλλόμενοι όλο ενέργεια,που καταλήγουν σε όμορφα γόνατα και ακολουθούνται από ίσιες,καλαίσθητες γάμπες και γερά αλλά λεπτοδουλεμένα πόδια.Κοιλιές απέριττες,με τον αφαλό σκάνδαλο της επιπεδότητάς τους,στήθη γυναικεία που υπόσχονται ζωή και αντρικά που μαρτυρούν δύναμη,λαιμοί λυγεροί,μάτια υγρά,ελαφίσια-κι εκείνες οι μικρές σταγονίτσες στο πάνω χείλος...
-Σ' έπιασε πάλι το ποιητικό σου...
-Μμμ;...Κι αρχίζουν όλα να μπαίνουν στη θέση τους,να συναρμολογούνται,νάτοι τώρα μπροστά μου,όμοιοι θεοί και κοιτάζονται στα μάτια και αγγίζονται και ω τι φρίκη! κάθε άγγιγμα χειρουργική τομή,επίμονη και ακριβής,το δέρμα ανοίγει,το αίμα,διστακτικό στην αρχή,βρίσκει τον δρόμο του,σχηματίζει μικρά ρυάκια χρωματίζοντας τους παλλόμενους μυς,τα αγγίγματα συνεχίζονται,τα βλέμματα σταθερά,επίμονα,το ένα μέσα στο άλλο και...ω!...όλα χάνονται μέσα σε μια έκρηξη κόκκινου.Ω θεέ μου!
-Μπούμπλε μπούμπλε...
-Ζωή,τι έχεις;!Κλαις;!
-Σε ξεματιάζω.Παλιό μάτι έχεις,φίλε μου.Κι από άντρα κι από γυναίκα.Παλιό και βαρύ.

Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2012

Γεύσεις





Πήρε το μικρό αμύγδαλο στα χείλη του κι άρχισε να το πιπιλάει ηδονικά,με απόλαυση.Δεν τον ενδιέφερε αν τον έβλεπαν και τί θα έλεγαν.Α όλα κι όλα.Αυτό το γλυκό θα το γευόταν όπως ο ίδιος ήθελε,ως γνήσιος γκουρμέ που ήταν.Δεν θ' άφηνε καλούς τρόπους κι ευγένειες να τον εμποδίσουν.Έβγαλε τη γλώσσα του και με την κορυφή της άνοιξε τη σάρκα του γλυκού.Κανελλογαρύφαλλο και γιασεμί.Κι αυτό το κάτι άλλο.Έκλεισε τα μάτια του αναρριγώντας από ηδονή.Με τη γλώσσα του άρχισε να σμιλεύει το άνοιγμα.Γεύση περγαμόντο πλημμύρισε το στόμα του.Συνέχισε να αναδεύει παθιασμένα τη γλώσσα του μέχρι που ένιωσε την πλησμονή της γεύσης να παραλύει τις γευστικές του κάλυκες.Ξαναπήρε το αμύγδαλο στα χείλη του.Έχωσε τον δείκτη και τον μέσο στη σάρκα του γλυκού κι άρχισε να τους πασαλείβει φρενιασμένα,πιπιλώντας συγχρόνως το αμύγδαλο.Έγλειψε τα δάκτυλά του.Κυδώνι κι αρμπαρόρριζα.Ξανάχωσε τα δάκτυλά του και συνέχισε πιο παθιασμένα.Όταν πια το γλυκό άρχισε να λιώνει και τα σιρόπια να τρέχουν παντου,δεν άντεξε.Άνοιξε όσο μπορούσε το στόμα του και το άρπαξε,ρουφώντας ξέφρενα τους χυμούς του,λιώνοντάς το με τη γλώσσα.Δεν ξεχώριζε πια γεύσεις και αρώματα.Μέσα στο κεφάλι του μια λάμψη τα ένωσε όλα στην υπέρτατη γευστική και οσφρητική απόλαυση.Έγειρε αποκαμωμένος.Αυτά τα γλυκά θα ήταν η καταστροφή του.

[Ποστ κατόπιν παραγγελίας]

Κυριακή 8 Ιανουαρίου 2012

Salame di cinghiale


"Αν πας ταξίδι,περιμένω φωτογραφίες" μου είπε.Και δεν μπορούσα να αρνηθώ.Δεν είμαι βέβαια Γιάννης Μπεχράκης ούτε καν Τσαλαπετεινός.Έτσι,σκουπίζοντας βιαστικά τα δάχτυλα από τα σαλάμια αγριογούρουνου και τα pecorino tartuffo,κατάφερα να πατήσω μερικές φορές το κουμπί της μηχανής.Κι αν οι φωτό δε λένε και πολλά,δεν φταίω εγώ.Οι χορταστικές γουλιές του vino santo ή οι κοφτές ρουφηξιές grappa φταίνε.Άντε καλή χρονιά.Κι από Δευτέρα τελειώνουνε τα ψέμματα.