Διακρίσεις του μπλογκ

1.Ποστ-αφιέρωμα από την Theorema.

Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου 2013

Ανάλυσέ το

Η πείρα που έχει σωρεύσει στο μυαλό μου ο βίος μου-κι αυτό δεν ξέρω αν είναι για καλό-μου έχει διδάξει ότι όταν υπεραναλύεις ένα πράγμα,χάνει την ουσία του.

Πάρτε για παράδειγμα τις ανθρώπινες σχέσεις.Αν,ας πούμε,έχεις πρόβλημα με τον/την καλό/ή σου και το αναλύσεις μία,δύο,τρεις,πέντε φορές και διαπιστώσεις ότι ξαναγυρνάτε εκεί που ξεκινήσατε,τότε έχετε χάσει την ουσία.Μπορείτε να συνεχίσετε να το αναλύετε εφόρου ζωής.Το μόνο που θα κερδίσετε είναι ότι θα σας περικόψουν τη σύνταξη,το εφάπαξ και το επίδομα κηδείας κι εσείς ούτε που θα το αντιληφθείτε,απορροφημένοι από τις αναλύσεις σας.

Κι επειδή το θέμα των ανθρωπίνων σχέσεων χωράει πολλή ανάλυση,που μοιραία θα μας οδηγήσει σε υπερανάλυση και σε απώλεια της ουσίας,ας πάρουμε ένα πιο απτό παράδειγμα.Έχετε λ.χ. ένα κιλό λαχταριστά,ζεστά παϊδάκια.Με τα ξυγκάκια τους και τα τραγανιστά κοκαλάκια τους.Τα παίρνετε και τα κόβετε μικρά,μικρά κομματάκια,τα περνάτε από τη μηχανή του κιμά και τα βάζετε στο πιάτο σας.Εκτός του ότι θα προκαλέσετε την μαζική αυτοκτονία χασαποταβερνιάρηδων,σίγουρα αυτό που θα επιχειρήσετε να φάτε δεν είναι παϊδάκια.Η σύγχρονη ελληνική πολιτική σκέψη βέβαια,θα υπερπηδούσε το εμπόδιο,ονομάζοντάς το "μους παϊδάκια".Αλλά αυτό μοιάζει με υπεκφυγή.

Αυτά σκεφτόμουν μες στη θαλπωρή του καλοριφέρ του αυτοκινήτου,διασχίζοντας τον παγωμένο κάμπο,με τον ήλιο στην πλάτη μου να ανατέλλει επιθετικός αλλά μάλλον ατελέσφορος. Αναθυμόμουν βλέπετε τα,προ σχεδόν μισό αιώνα,νιάτα μου.Σκεφτόμουν ότι,αν είχα καταλάβει σωστά,αυτό εννοούσαμε όταν μιλάγαμε για σαλαμοποίηση της πολιτικής.Παίρνεις δλδ ένα μεγάλο πολιτικό πρόβλημα,το κόβεις ψιλές,ψιλές φετούλες και κάθεσαι και ασχολείσαι με μία μία τις φετούλες ξεχωριστά.Κι έτσι ξεφορτώνεσαι το πρόβλημα και βρίσκεις και κάτι να ασχολείσαι τον ελεύθερο χρόνο σου.

Ομολογώ ότι πέρασε απ' το βρόμικο μυαλό μου ότι αυτός είναι ο τρόπος που διάγουμε τον πολιτικό μας βίο σήμερα.Και αναρωτιέμαι γιατί οι γλωσσικές μόδες δεν επανέρχονται,όπως επανέρχονται πχ οι μόδες στην ένδυση.Θα ήταν μια όμορφη συνθηματική λέξη. Κάτι σαν : "Δώστε μας όλην την εικόνα.Όχι στη σαλαμοποίηση των προβλημάτων μας."

Ωραία σκέψη αλλά φοβάμαι ότι θα την καταπιεί κι αυτή ο μεγάλος μύλος της σύγχρονης πολιτικής,που όλα τ' αλέθει και που θα την ξεράσει σε  κάτι σαν :
"ραντεβού στα σαλαμάδικα".

Ας μην το αναλύσω περαιτέρω.

Πέμπτη 14 Νοεμβρίου 2013

Πρωθύστερον



Aιώνας εμπορίου
Λειβαδίτης Tάσος
H προσφορά κι η ζήτηση ρυθμίζουνε την κοινωνία
έλεγε ο μεγάλος αδερφός μου Mαρξ. Ένα μικρό, ανήθικο
    εμπόριο
κάθε χειρονομία, κάθε λέξη, κι η πιο κρυφή σου σκέψη ακόμα,
μεγάλα λόγια στις γωνιές των δρόμων, οι ρήτορες σαν τους
    λαχειοπώλες
διαφημίζοντας όνειρα για μελλοντικές κληρώσεις
τα αισθήματα στο Xρηματιστήριο, στα λογιστικά βιβλία
    δούναι και λαβείν, πίστωση, χρέωση,
ισολογισμοί, εκπρόθεσμες συναλλαγματικές, μετοχές,
    χρεώγραφα
κι ας κλαίει αυτή η γυναίκα στο δρόμο, τί σημασία έχει;
«ζούμε σε μια μεγάλη εποχή», οι παπαγάλοι δεν κάνουν
    ποτέ απεργία
μικροί, ανάπηροι μισθοί αγορασμένοι με νεκρές
    περηφάνειες
γνώση αβέβαιη, πληρωμένη μ' όλη τη βέβαιη νειότη σου,
βρέχει νομίσματα, οι άνθρωποι τρέχουν σαν τρελλοί να τα
    μαζέψουν
νομίσματα όλων των εποχών, ελληνικά, ρωμαϊκά, της Bαβυλώνας,
    δολλάρια ασημένια
η βροχή είναι πυκνή, ανελέητη, πολλοί σκοτώνονται
πλανόδιοι έμποροι αγοράζουνε τα πτώματα ― θα χρειαστούν
    μεθαύριο
σαν ανεξόφλητες αποδείξεις της «μεγάλης μας εποχής»,
κι αυτούς τους λίγους στίχους χρειάστηκε ένα ολόκληρο
    θησαυροφυλάκιο πόνου, για να τους αποσπάσω
απ' τη φιλάργυρη αιωνιότητα, σαν τοκογλύφοι οι μέρες μας
μάς κλέβουν τη ζωή, τί ζέστη, θε μου, κι όμως βρέχει,
τί καιρός, μα δε θα μου τη σκάσετε εμένα, κύριοι,
είμαι ιδιοφυία στο είδος σας, πίστωση, χρέωση,
    ο Pοκφέλλερ άρχισε
πουλώντας καρφίτσες. Θα χτίσω, λοιπόν, κι εγώ ένα μεγάλο
    προστατευτικό σπίτι
με τις πέτρες που μου ρίξατε
σ' όλη τη ζωή μου.

Τετάρτη 13 Νοεμβρίου 2013

Αμφισημίες

Αυτό έχουμε






Κι αυτό περιμένουμε




Κυριακή 9 Ιουνίου 2013

Το φως

Φίλε Βιβλιοθηκάριε,τις καλύτερες ευχές μου , για σένα και για τον αγώνα σου και να θυμάσαι ότι το λειτούργημά σου δεν φοβάται ούτε το σκότος της οργανικής τύφλωσης.


Ποίημα των δώρων
στη Maria Esther Vàzquez

Ας μην καταντήσει σε δάκρυα ή παράπονα
αυτή η διακήρυξη του μεγαλείου του Θεού
που με εξαίσια ειρωνεία
μου χαρίζει ταυτόχρονα τη νύχτα και τα βιβλία.

Τούτη την πολιτεία των βιβλίων
έταξε να την επιβλέπουν δυο μάτια δίχως φως,που μονάχα
στις βιβλιοθήκες των ονείρων μπορούν να διαβάσουν
κάτι προτάσεις δίχως νόημα,που τις χαρίζουν

τα χαράματα στο μόχθο τους.Άδικα η μέρα
μπρος τους απλώνει τ' αναρίθμητα βιβλία της,
απόμακρα και άπιαστα σαν τις περγαμηνές
που χάθηκαν στην Αλεξάνδρεια για πάντα.

Ένας βασιλιάς (όπως λέει ο ελληνικός μύθος) πέθαινε
στην πείνα και στη δίψα,ανάμεσα σε περιβόλια και πηγές°
κι εγώ,ξοδεύω σπάταλα τα αχανή όρια
τούτης της σκοτεινής,βαθιάς βιβλιοθήκης.

Ανώφελα προσφέρουνε οι τοίχοι της
εγκυκλοπαίδειες,άτλαντες τη Δύση
την Ανατολή,αιώνες,δυναστείες,
σύμβολα κόσμους και κοσμογονίες.

Αργά αργά,μες στη σκιά μου εξερευνώ
με το δισταχτικό ραβδί το κενό μισοσκόταδο,
εγώ,που φανταζόμουν ώς και τον Παράδεισο 
σαν μια απέραντη βιβλιοθήκη.

Κάτι τα ορίζει όλα αυτά,κάτι που ασφαλώς
δεν γίνεται να οριστεί με τη λέξη τύχη°
άλλος,τά 'χει κιόλας χαρεί,σε κάτι θολά πάλι απογεύματα,
και το σκοτάδι και τ'αμέτρητα βιβλία.

Τριγυρνώντας στους απέραντους διαδρόμους
νιώθω ένα αόριστο ιερό δέος,κι έχω την αίσθηση
πως είμαι αυτός ο άλλος,κείνος που θά 'χει κάνει
τα ίδια βήματα ακριβώς,τις ίδιες μέρες.

Ποιος απ'τους δυο μας γράφει τάχα αυτό το ποίημα
έχοντας έναν πολλαπλό εαυτό,μα ένα και μοναδικό σκοτάδι;
Και τελικά,τι σημασία έχει τ'όνομά μου
όταν η μοίρα μας δεν ξεχωρίζει πουθενά;

Είτε είμαι ο Γκρουσάκ,είτε ο Μπόρχες,κοιτάζω
τούτο το αγαπημένο σύμπαν που παραμορφώνεται και σβήνει
και γίνεται χλομή,ακαθόριστη στάχτη
που μοιάζει με το όνειρο και τη λησμονιά.

[Χόρχε Λουίς Μπόρχες ΤΟ ΕΓΚΩΜΙΟ ΤΗΣ ΣΚΙΑΣ και άλλα ποιήματα ,μεταφρ.Δημήτρης Καλοκύρης, ύψιλον/βιβλία Αθήνα 1982]

Το 1955, με πρωτοβουλία της Βικτόρια Οκάμπο, η νέα αντι-περονική στρατιωτική κυβέρνηση τον διόρισε επικεφαλής της Εθνικής Βιβλιοθήκης. Μέχρι τότε είχε τυφλωθεί εντελώς.]





Το ποστάκι έγινε στο πλαίσιο των  Κατσαμάκειων 2013.Συμμετέχουν:

Παρασκευή 31 Μαΐου 2013

Σκέψεις



Ένας άνθρωπος που κοιτά κάθε μέρα τον καθρέφτη αδυνατεί να συνειδητοποιήσει ότι γερνάει.Είναι τόσο μικρές οι καθημερινές αλλαγές,που στα μάτια του είναι ανύπαρκτες.Μόνο όταν κάτσει εκείνη την -καταραμένη- ώρα σχόλης κι ανασκαλέψει παλιές φωτογραφίες,συνειδητοποιεί την πραγματικότητα.

Το ίδιο παθαίνει και η κοινωνία.Αλλάζει χωρίς να συνειδητοποιεί τις αλλαγές της.Μόνο αν κοιτάξει πίσω της μπορεί να αντιληφθεί τις ρυτίδες,το στέρεμα των ορμονών,το σακούλιασμα στα μάτια,το καινούργιο,γερασμένο,αποκρουστικό της πρόσωπο.Γιατί η ταχύτητα,με την οποία συμβαίνουν αυτές οι αλλαγές,είναι όμορφα ρυθμισμένη ώστε να της αφήνουν περιθώρια να προσαρμόζεται,χωρίς να αναστοχάζεται.

Αν,για παράδειγμα,πριν τρία χρόνια ανακοινωνόταν ότι εξήντα βουλευτές οπλοφορούν-ακόμα και μέσα στη Βουλή-θα γινόταν πιθανότατα σκάνδαλο."Από τί άραγε κινδυνεύουν;" , θα αναρωτιόταν ο πολίτης."Οι πολιτικές δολοφονίες ανήκουν,υποτίθεται,στο παρελθόν.Οι βουλευτές από τα μόνα που κινδυνεύουν είναι γιουχάισμα,γιαούρτωμα,άντε και καμιά ψιλοσφαλιάρα.Και κανένα απ' αυτά δεν χρειάζεται κουμπούρι για ν' αντιμετωπιστεί.Άρα αυτοί οι τύποι είναι παλληκαράδες,μαφιόζοι της νύχτας.Ουστ από 'δώ τραμπούκοι!"θα κατέληγε.

Σήμερα η κοινωνία χαμογελά συγκαταβατικά."Το περίμενα",λέει."Δεν μου κάνει εντύπωση".Ακόμα κι όταν ένα απ' αυτά τα όπλα "εκπυρσοκροτεί κατά λάθος" σε δημόσιο χώρο,το γεγονός προσπερνιέται μ' ένα ανασήκωμα των ώμων.Είναι λογικό οι αυτοαπαξιωμένοι εκπρόσωποί μας να σκέφτονται και να συμπεριφέρονται σαν συμμορίτες γκάνγκστερς.Ο κάθε πολίτης βέβαια κινδυνεύει πολύ περισσότερο  από τα τάγματα εφόδου της ΧΑ ή τους αποθρασυμένους,λόγω έλλειψης αστυνόμευσης,υπόλοιπους εγκληματίες αλλά άδεια οπλοφορίας δεν του δίδεται.Κι αν του δοθεί δεν θα ξέρει τι να την κάνει. Εκτός αν μπει στη διαδικασία του να αρχίσει να εξασκείται στην οπλοχρησία και να καταλήξει Dirty Harry ή Λούκυ Λουκ.Οι βουλευτές μας,δεδομένου ότι επιμένουν να τα κουβαλάνε μαζί τους,φαίνεται ότι είναι εξασκημένοι.Με άλλα λόγια έχουν χρήματα και χρόνο να διαθέσουν γι αυτό το ευγενές σπορ.Το γελοιωδέστερο δε είναι ότι συγκαλείται η διάσκεψη προέδρων της Βουλής και αποφασίζει την απαγόρευση οπλοφορίας εντός του κτηρίου της.Δηλαδή το αυτονόητο.Θα μπορούσε να απαγορεύσει και το ουρείν εντός της αιθούσης της ολομελείας.

Η μικρή μας καθημερινότητα τροποποιείται αργά,με βιαστικά όμως πηδηματάκια.Κάθε τόσο κοντανασαίνουμε και χαιρόμαστε που τη βγάλαμε ώς εδώ.Συνεπικουρούσης και της παιδιόθεν εκπαίδευσής μας στη μοιρολατρεία και την μετά θάνατον ζωή,δεν αντιδρούμε,αφηνόμαστε στο ρεύμα.Κάποιοι όμως-πολλοί πια-ξυπνούν ένα πρωί και διαπιστώνουν ότι δεν τη βγάζουν πια.Έχουν χάσει τα πάντα.Δουλειά,σπίτι,αξιοπρέπεια,ανθρώπινη υπόσταση.Μερικοί , κατανοώντας την αδικία και τα τερτίπια της ζωής ψάχνουν για λύσεις.Αναζητούν στήριξη σε κινήσεις κοινωνικής αλληλεγγύης,που στήνουν άλλοι,οι οποίοι βρίσκονται ένα βήμα πίσω τους και δεν διαθέτουν την αλαζονεία να τους περιφρονούν.Γιατί οι δεύτεροι βλέπουν ότι η ζωή τους σπρώχνει προς τους πρώτους.Προσβλέπουν σ' ένα μαύρο μεροκάματο,που θα τους βοηθήσει απλώς να επιβιώσουν.Δεν ελπίζουν παρά να βρουν κάτι,πιο σταθερό,που θα τους κρατήσει απλώς στη ζωή.Χωρίς όνειρα.
Άλλοι πάλι νιώθουν προδομένοι.Προδομένοι από μια κοινωνία που δεν τήρησε το δικό της κομμάτι της συμφωνίας.Και τους τυφλώνει το μίσος εκδίκησης.Εκδίκηση εναντίον όλων.Θεωρούν ότι αφού αυτοί έπαιξαν το παιχνίδι με τους κανόνες,η κοινωνία είναι αυτή που είναι επίορκη.Και τάσσονται μ΄εκείνους που επαγγέλλονται το μίσος και την καταστροφή.Φωτιά και τσεκούρι.

Κι έρχονται οι ταγοί μας,τη παροτρύνσει της,απαξιωμένης στα μάτια μας,ΕΕ,και διαπιστώνουν ότι αυτή η κοινωνική σούπα,που προσιδιάζει σε διάλυμα κατά τη διάρκεια εξώθερμης αντίδρασης,έχει ανάγκη από αντιρατσιστική νομοθεσία.Μη στάξει η ουρά του γαϊδάρου.Αυτή η καινούργια ρυτίδα στο πρόσωπο της κοινωνίας μας είναι τόσο βαθιά και μοιάζει τόσο μόνιμη,που κανένα μέικαπ,καμιά αντιγηραντική κρέμα δεν μπορεί να την εξαφανίσει.Με την πάνω από μισό αιώνα πείρα μου,ως πολίτης αυτής της χώρας,γνωρίζω ότι ένας νόμος για να ισχύσει,δεν αρκεί να ψηφιστεί.Χρειάζεται τις κατάλληλες κοινωνικές συνθήκες και την κοινωνική συναίνεση.Και αν υπήρχαν αυτές οι προϋποθέσεις η αναγκαιότητα ενός τέτοιου-αντιρατσιστικού- νομοθετήματος θα αυτοαναιρούνταν.

Είναι φανερό ότι η όμορφη ελληνική αστική δημοκρατία μας έχει καταντήσει μια αποκρουστική παλιόγρια.Και ο λαός θέλει να δει ένα καινούργιο,νεανικό πρόσωπο.Τα υπερφορτισμένα κοινωνικά ιόντα που κινούνται φρενιτιωδώς και ακατάστατα μέσα στην προαναφερθείσα κοινωνική σούπα,έχουν ανάγκη από έναν καταλύτη,που θα τα οδηγήσει στο σχηματισμό συσσωματώσεων ογκωδών,σταθερών μεγαλομορίων και όχι σε μικρές,υπερκινητικές μικροενώσεις.Και ο καταλύτης αυτός πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι έχει απέναντι του έναν λαό,που νιώθει προδομένος,με αυστηρά εκ τηλοψίας παιδεία εδώ και,τουλάχιστον,είκοσι χρόνια και που έχει ανάγκη από σκληρά λόγια.Δεν θέλει τροποποιήσεις σεναρίων.Θέλει καινούργια σενάρια.Θέλει ν' ακούσει ότι ο ναός θα γκρεμιστεί και θα ξαναχτιστεί σε τρεις μέρες και όχι ότι θα βαφτεί και θα στοκαριστούν οι τρύπες.Αλλιώς θα παραδέρνει αποπροσανατολισμένος,αυξάνοντας την κοινωνική εντροπία.

Και , κατά την ταπεινή μου γνώμη,εμείς,ως πολίτες-μονάδες,πρέπει να προωθούμε αυτή τη διαδικασία φτιάχνοντας ή συμμετέχοντας σε κοινωνικές ομάδες,που σκοπό έχουν την αλληλεγγύη και την αλληλοστήριξη-και επομένως και την κοινωνική εκπαίδευση- περιμένοντας και απαιτώντας αυτόν που θα δώσει το σύνθημα της συνολικής αντίδρασης.

Γιατί τα νιάτα έχουν ομορφιά.





Πέμπτη 18 Απριλίου 2013

Οι αριστεροί

Δεν αντέχω άλλο αυτόν τον ρατσισμό με τους πλούσιους.Πρέπει επιτέλους να σταματήσει.Όλοι θέλουν να σώσουν τους φτωχούς.Όλες οι προσπάθειες κατευθύνονται στην ανακούφιση των αδύναμων.Όλες οι μάχες στα μαρμαρένια αλώνια της πολιτικής δίνονται για τους μη έχοντες.Το είπε ο πρωθυπουργός.Το είπε ο συμπρωθυπουργός.Το είπε ο ανθυποσυμπρωθυπουργός.Το φωνάζει η αντιπολίτευση.Μέχρι και οι φασιστοειδείς πιθηκάνθρωποι γι αυτούς παλεύουν.

Μα δεν υπάρχει ένας δεξιός πολιτικός σ' αυτή τη χώρα;Ένας να πει ότι παλεύει για τα συμφέροντα των πλουσίων.Και οι πλούσιοι τί θα κάνουν;Ποιος θα τους προστατέψει;Πώς θα επιβιώσουν;

Απ' την άλλη ας πρόσεχαν.Κανείς δεν είπε ότι η ζωή είναι δίκαιη.

Αλλά,βρε παιδί μου,μέτρον άριστον έλεγαν οι ΑΗΠ.Δεν μπορείς να υπερασπίζεσαι τα εργασιακά δικαιώματα των εργαζομένων στα χρυσωρυχεία στις Σκουριές και να μαστιγώνεις αλύπητα την εταιρία με σκληρές διαπραγματεύσεις και περιορισμούς.Δεν μπορείς να υπερασπίζεσαι τους μετανάστες στη Μανωλάδα και να συλλαμβάνεις τον εργοδότη τους.Κι από πάνω να προετοιμάζεις από τώρα την ίδια υπεράσπιση και την ίδια σύλληψη,που θα ξαναγίνει του χρόνου.

Άνθρωποι είναι κι αυτοί,να προσφέρουν θέλουν.Δεν φταίνε που ο θεός τους έκανε πλούσιους.Νισάφι πια.

Αλλά απ' ότι φαίνεται πρέπει να συμβιβαστούν,να σκύψουν το κεφάλι και καρτερικά να βαδίσουν στο σκληρό δρόμο που τους έταξε η μοίρα.Να παλέψουν να επιβιώσουν σ' αυτήν την άδικη,αριστερή χώρα.Σ' αυτήν την άδικη,αριστερή κοινωνία.Γιατί είμαστε όλοι αριστεροί τελικά.


[Και βέβαια δεν είναι ο Pete Seeger]

Τρίτη 26 Μαρτίου 2013

Η Άνοιξη

Αυτή η άνοιξη θέλει βοήθεια.Συμπεριφέρεται παράξενα.Πέντε μέρες είναι ήδη εδώ και κανείς δεν τό 'χει αντιληφθεί.Κάθεται σε μια γωνία με άδειο βλέμμα,άσιτη,τυλιγμένη στα μπράτσα της,τουρτουρίζοντας.Περιμένει καρτερικά τη ροζ κάρτα,που κατά βάθος ξέρει ότι δεν θα πάρει ποτέ.Μια άνοιξη λαθρομετανάστης.


Παρόλον τον πλούτο της η γλώσσα μας,μερικές έννοιες δεν μπορεί να τις αποδώσει σαφώς.Για παράδειγμα πώς θα αποδώσεις στα ελληνικά το "an accidental empire" ; Μια κατά λάθος αυτοκρατορία.Μια τυχαία αυτοκρατορία.Ναι αλλά απ' την απόδοση απουσιάζει η έννοια του δυστυχήματος.


Συζητώ με διάφορους την κατάσταση.Πώς φτάσαμε ως εδώ;Πού πάμε; "Ναι αλλά ο Σκουρλέτης είπε..." , "...δε βλέπω τηλεόραση αλλά είχε χθες έναν τύπο ο Τάδε,πολύ σοβαρό κύριο,που είπε..." , "...ο Γιωργάκης σας πείραξε,φάτε τώρα το Σαμαρά..." , "...το περήφανο όχι των Κυπρίων,ε;Χαχαχα.Πάρτα τώρα..."  .
Των οικιών ημών εμπιμπραμένων ημείς άδομεν.


Στο κοινωνικό ιατρείο η εθελόντρια γραμματέας : "Γιατρέ, έχει έρθει ένας πούστης,που όλο με κάτι αστέγους ανακατεύεται,αλλόκοτος.Να τον διώξω;" Γαμώ τον εθελοντισμό μου μέσα.


"Τι θα κάνουμε το Πάσχα;Θα πάμε πουθενά;"
"Κάτσε νά 'ρθει με το καλό και βλέπουμε."


Ναι.Αυτή η άνοιξη χρειάζεται βοήθεια.Και δεν της φτάνει η ροζ κάρτα.Πρέπει να της εξασφαλίσουμε πράσινη.








Δευτέρα 11 Μαρτίου 2013

Choice

Δουλειά των μαθητών του 2ου ΕΠΑΛ Καλαμάτας.Κάτι τέτοια δίνουν ελπίδες.

Παρασκευή 1 Μαρτίου 2013

Αφελείς ερωτήσεις


[Η εικόνα από εδώ]


-Μέχρι το '74 έλεγαν ότι αν κτυπήσει η πόρτα σου στις τέσσερις το πρωί,δεν είναι ο γαλατάς.Κι αυτό μας έμεινε σαν πικρό αστείο.Άραγε πόσοι γελάμε ακόμα μ' αυτό;
Μέχρι πριν λίγα χρόνια γελούσαμε με τον Ξανθόπουλο , που, φτωχό παλληκάρι , κατάφερνε δουλεύοντας και σπούδαζε γιατρός και παντρευόταν την πλούσια νύφη εκπορθώντας την ανώτερη τάξη . Άραγε δικαιούμαστε ακόμα να γελάμε μ' αυτό;
Υπομειδιούσαμε με συγκατάβαση για τα παθήματα του Ρίκου και του Νεκροφόρα στη "Συνοικία το όνειρο" . Τολμάμε να είμαστε ακόμα συγκαταβατικοί; Μήπως αυτοί οι ήρωες άρχισαν πάλι να μας μοιάζουν;
Λέγαμε σκωπτικά "περάστε απ' το τμήμα δι' υπόθεσίν σας" . Ποιος άραγε μπορεί πια να το πει χωρίς ν' ανατριχιάσει;
Χανόταν στη θάλασσα ο Νικηφόρος Μανδηλαράς και το μαθαίναμε μετά από χρόνια . Ως ιστορικό γεγονός . Πόσα τέτοια ιστορικά γεγονότα θα μάθουν τα παιδιά μας;
Άνθρωποι χάνονταν ξαφνικά και τους βρίσκαμε μετά από μέρες σακατεμένους ή πεταμένους σ' ένα κελί . Πόσο παρελθόν μπορούμε να το θεωρήσουμε αυτό; "Τροφική δηλητηρίαση" έλεγαν τα επίσημα χείλη . Πόσο γκροτέσκα και ξεπερασμένη φυσιογνωμία μπορεί να θεωρηθεί ο Καψάσκης; Άλλοι πάλι βρίσκονταν αίφνης στα σίδερα επειδή σε μια στιγμή αγανάκτησης ξέσπασαν μ' ένα "Πού θα πάει αυτή η κατάσταση;" Πόσο γραφική μνήμη μπορούμε να το θεωρήσουμε αυτό;
Βουλευτές και δημοσιογράφοι δολοφονούνταν από ανθρώπους , που τώρα πια έχουμε καταδικάσει στη συνείδησή μας . Τότε όμως ήταν απλώς εθνικώς δρώντα άτομα . Πόσους εθνικώς δρώντες έχουμε σήμερα;
Η πλειοψηφία δεν γνώριζε τι είναι δημοκρατία , ήταν μη συνειδητοποιημένη , σιωπηλή , ενημερωμένη απ' τα κρατικά μέσα ενημέρωσης . Πόσο παλιά είναι αυτή η φράση;
Καταδικάσαμε τον Κοεμτζή σαν ποινικό παραβάτη . Πόσους Κοεμτζήδες φτιάχνουμε σήμερα;
Πόσος καιρός θα χρειαστεί για ν' αποστειρώσουμε το παρόν μας , να το κάνουμε ιστορικό παρελθόν με μια ετικέτα σαν αυτήν την "βία και νοθεία" του '61;
Πόσο παλιά ήταν που όλο διαβάζαμε στις εφημερίδες για γέροντες , που "απεβίωσαν" επειδή ξέχασαν το μαγκάλι αναμμένο και τους πήρε ο ύπνος;

-Άσε μας άνθρωπέ μου! Εδώ υπάρχει πρόβλημα , δε βλέπεις; Μειώνονται τα εισοδήματά μας , αυξάνονται οι φόροι και κοιτάμε πως θα τα κουτσοβολέψουμε . Δεν είναι ώρα για αμπελοφιλοσοφίες!

Δευτέρα 18 Φεβρουαρίου 2013

Αγαπημένο μου ημερολόγιο

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

πέρασα ένα πολύ όμορφο σαββατοκύριακο . Το πρωί του Σαββάτου ξυπνήσαμε , πλυθήκαμε , ντυθήκαμε και μπήκαμε στο αυτοκίνητο και φύγαμε . Μου αρέσει να πηγαίνω βόλτα με τ' αυτοκίνητο με τον μπαμπά και τη μαμά . Ο μπαμπάς έβαλε το ραδιόφωνο , για συντροφιά όπως είπε , αλλά είχε όλο κάτι μουσικές , αμάν πάλι απεργία είπε και άλλαξε σταθμό και βρήκε μια κυρία αγνή που τη λέγανε στρουμπούλη κι έλεγε κάτι ωραία παραμύθια αλλά ,πού στο διάλο πάει και τα βρίσκει,είπε και τσατίστηκε και χαμήλωσε τη φωνή και η αγνή κυρία δεν έλεγε πια παραμύθια αλλά μουρμούραγε , χωρίς να καταλαβαίνω τί λέει . Μετά άρχισαν να κουβεντιάζουν ο μπαμπάς και η μαμά . Πολύ μ' αρέσει όταν κουβεντιάζουν ο μπαμπάς και η μαμά όταν πηγαίνουμε βόλτα με τ' αυτοκίνητο . Είπανε για κάτι που το λένε κρίσι και που είναι πολύ κακό αλλά εμάς δε μας πιάνει, γιατί ο μπαμπάς μου είναι πολύ καλός , αλλά ξέρει κάτι άλλους ανθρώπους , που παλιά ήταν καλοί αλλά τώρα δεν ξέρω , γιατί ήρθε αυτό το κρίσι και τους πήρε όλα τα λεφτά και τώρα δεν έχουνε να φάνε . Αλλά καλά να πάθουνε , είπε ο μπαμπάς , γιατί παλιά τρώγανε με τέσσερις μασέλες κι αγοράζανε αυτοκίνητα και σπίτια πιο μεγάλα απ' τα δικά μας και τώρα τί θέλουνε δηλαδή; Κι είπαν και για κάτι καραγκιόζηδες , που εγώ δεν τους ήξερα αν και με πάνε πάντα στον καραγκιόζη όταν έρχεται στην πλατεία και που ο ένας έφτιαχνε σαμάρια και τον άλλον δε θυμάμαι τ' όνομά του αλλά μου θύμιζε τον θείο μου τον μελισσοκόμο , που 'έβαζε τις μέλισσές του σε κάτι κουτιά , που τα έλεγε κουβέλια . Κι είπαν και για έναν Μπένυ που πρέπει να ήταν ένας μεγάλος , κακός αρκούδος . Αλλά αν και λέγανε για τους καραγκιόζηδες , δε γελάγανε αλλά ήτανε τσατισμένοι . Και μετά είπανε για ένα παλληκάρι , που ήταν νέο και ωραίο και που δεν ήταν σαν αυτούς που λέει  η γιαγιά μου στο χωριό ότι δεν έχουν τσίπα απάνω τους , γιατί ήταν τόσο καλός που τον φωνάζαν τσίπα . Αλλά ο μπαμπάς μου είπε ότι μπορεί να ήταν νέος και ωραίος αλλά ήταν βλάκας κι έλεγε κουταμάρες κι η μαμά μου είπε ότι δεν έχεις δίκιο και μαλώσανε και η μαμά μου  κοίταγε έξω απ' το παράθυρο κι ο μπαμπάς μου έσμιξε τα φρύδια και κοίταγε μπροστά . Και μετά από λίγο η μαμά μου τον ρώτησε αν παρήγγειλε το καινούργιο αυτοκίνητο και ο μπαμπάς μου είπε χα , τεμενάδες μου κάνανε , ψοφάνε να πουλήσουνε και ποιος έχει φράγκα για να πάρει αυτοκίνητο σήμερα . Και μετά του είπε η μαμά μου ότι είδε ένα πολύ ωραίο φόρεμα , που έκανε τρακόσια ευρώ και ο μπαμπάς μου είπε ότι δεν είναι καιρός για έξοδα κι ότι θά 'ρθει αυτό το κρίσι και δε θά 'χουμε να φάμε . Και μετά είπανε για κάτι άλλους ανθρώπους , που ήταν μάλλον κακοί αλλά τους χρειαζόμαστε είπε ο μπαμπάς , γιατί δέρνουν και θα διώξουν κάτι άλλους κακούς , που ήρθαν χωρίς να τους καλέσουμε και είναι βρωμιάρηδες και όλο κλέβουν και θα μας κλέψουν και το ψωμί . Εμένα δε μ' ένοιαζε γιατί δε μ'αρέσει το ψωμί αλλά ο μπαμπάς  είπε ότι είναι τόσο κακοί που είναι μαύροι και καλά κάνουν οι άλλοι κακοί που τους δέρνουν και τους διώχνουν . Η μαμά μου του είπε ότι είναι τρελός και επικίνδυνος και μαλώσανε και κοίταγε πάλι η μαμά μου έξω απ΄το παράθυρο κι ο μπαμπάς μπροστά . Μετά φτάσαμε στην Αθήνα και μας περίμενε η φίλη του μπαμπά και της μαμάς , η κυρία Μαρία , και μας πήγε σ' ένα πολύ ωραίο μαγαζί να φάμε . Είχε κάτι ράφια με κονσέρβες αλλά ο μπαμπάς μου μου είπε πως δεν είναι για να τις φάμε αλλά για ομορφιά , και δεν είχε τραπεζομάντηλο σαν της μαμάς αλλά κάτι χαρτιά , σαν εκείνα που τυλίγει τις σαρδέλες ο κυρ-Βαγγέλης ο μπακάλης στο χωριό και είχε πολύ στιλ όπως είπε η μαμά μου . Φάγαμε παξιμάδια απ' την Κρήτη , τυρί από τη Μύκονο , λάδι απ' την Καλαμάτα , μαρούλια  από τη Θήβα , πατάτες από τη Νάξο και κρέας απ' το Βέλγιο αλλά δε φάγαμε τίποτα  απ' την Αθήνα . Και μετά ο μπαμπάς έκανε άααχ να πιούμε και κάνα καφέ αλλά πήρε τηλέφωνο ένας φίλος τους και πήγαμε όλοι μαζί να τον βρούμε κι ήτανε σ' ένα μέρος που το λέγαν πολυχώρο κι ήταν μια μικρή αυλή με τρία τραπέζια κι ήταν και καμιά δεκαριά άνθρωποι και πίνανε τσίπουρο κι ήταν κι ένας μ' ένα μπουζούκι κι ένας άλλος με μια κιθάρα και τραγουδήσαμε και χορέψαμε και περάσαμε πολύ ωραία . Μετά ο μπαμπάς μου μας πήρε και μας πήγε στο θέατρο και είδαμε ένα έργο πάρα πολύ ωραίο , ενός καλόγερου που το λέγαν φόνισσα . Ήτανε μια γιαγιά , ίδια με τη γιαγιά μου τη Βασίλω στο χωριό , που σκότωνε κάτι κοριτσάκια που είχαν κολλήσει μια αρρώστια που τη λέγαν πρίκα . Μου άρεσε πάρα πολύ και όταν βγήκαμε η μαμά μου είπε πως ήταν πολύ ωραία αλλά δεν της άρεσε εκείνος που φώναζε πολύ αλλά ο μπαμπάς μου είπε ότι αυτός του άρεσε γιατί τον ξύπναγε . Μετά πήγαμε στης θείας μου να κοιμηθούμε . Την άλλη μέρα ξυπνήσαμε για να πάμε στο μουσείο αλλά ο μπαμπάς βαριότανε και πήγαμε και ήπιαμε καφέ σ' ένα πολύ ωραίο μαγαζί και βλέπαμε την Ακρόπολη και ο μπαμπάς μου έλεγε αυτά είναι μεγαλεία ρε,πού να τα βρούμε αυτά εμείς εκεί κάτω . Και μετά μπήκαμε στ' αυτοκίνητο για να γυρίσουμε πίσω αλλά εγώ ήμουν πολύ κουρασμένη και κοιμήθηκα κι έτσι δεν ξέρω αν μαλώσανε κι αν κοιτάγανε έξω . Μετά όλο το απόγευμα έβλεπα παιδικά και μετά έφαγα , έπλυνα τα δόντια μου , φόρεσα τις πυτζάμες μου κι έπεσα για ύπνο .
Αγαπημένο μου ημερολόγιο , μακάρι να μην έρθει αυτό το κρίσι και μας πάρει τα λεφτά γιατί μ' αρέσει να πηγαίνω βόλτα με τον μπαμπά μου και τη μαμά μου .

Βασιλική.

Σάββατο 12 Ιανουαρίου 2013

Όλα πάνε καλά

Οι ανασκοπήσεις της χρονιάς που πέρασε μου προκαλούν γενικά αηδία.Είναι σαν να έχεις πάει σινεμά και μόλις τελειώσει η ταινία , να σου δείχνουν αποσπάσματά της . Γελοία πράγματα . Φέτος όμως , δεδομένου ότι η ζωή μου (μας) άλλαξε αιφνιδίως και ερήμην μου , αναγκάζομαι να κοιτάξω πίσω . Μήπως και καταλάβω τι συνέβη .

Η Αμερική γλίτωσε την οικονομική κατάρρευση στο παρά πέντε . Για την ακρίβεια την ανέβαλε . Η Ευρώπη παίζει ένα ιδιότυπο παιχνίδι monopoly , δείχνοντας να αγνοεί ότι τα πιόνια και τα οικόπεδα είναι άνθρωποι , λαοί , κράτη . Έχει αφεθεί στη δύναμη του ζαριού και στην κάρτα που θα τραβήξει στον επόμενο γύρο . Η Κίνα , η Αργεντινή , η Βραζιλία , για δικούς της λόγους η καθεμία , ασφυκτιούν οικονομικά . Στη Συρία 60.000 ζωές θυσιάστηκαν στο βωμό της ανθρώπινης ματαιοδοξίας . Στην Ινδία βιάζουν και σκοτώνουν νεαρές γυναίκες , που "δεν ήταν αξιοπρεπώς ενδεδυμένες" . Στην Ιαπωνία έχει γίνει εθνικό σπορ ο βιασμός γυναικών στα μέσα μαζικής μεταφοράς . Ο Τσάβες φαίνεται να είναι στα τελευταία του . Ο Μητσοτάκης είναι μια χαρά . Στην Ελλάδα 1,5 εκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν δουλειά (2 θα έλεγα αλλά ακολουθώ τα επίσημα στοιχεία) . Οι μισθοί μειώθηκαν δραματικά και οι φόροι αυξήθηκαν , επίσης δραματικά . Ο Μεσσίας μας (λέγε με Στουρνάρα) έφερε έξι πράξεις νομοθετικού περιεχομένου στη Βουλή (με περιεχόμενο ανθρωποκτόνο) αλλά μετάνιωσε και τις έκανε νομοσχέδιο . Ήταν ληγμένες βλέπετε και έφερε γενόσημα . Ο πρωθυπουργός δεν συμμετέχει στα ανθρώπινα , μιας και είναι απασχολημένος να μιλά με τον θεό . Η Αριστερά μας προέκυψε αναρχική νοικοκυρά . Και η Χρυσαβγή σκέτο νοικοκυρά . Οι λογαριασμοί φτιάχνουν πάκους στο γραφείο μου αλλά δεν στενοχωριέμαι . Μ' έχουν καθησυχάσει ο Πρωθυπουργός , ο ΥΠ.ΟΙΚ. και αυτοί οι καλοί κύριοι , που ερμηνεύουν για μένα , κάθε βράδυ , την πραγματικότητα στο γυαλί . Όλα πάνε καλά , λένε .

Ας τα ξαναδούμε λοιπόν αναλυτικά:




Κόσμος.Τσεκ.

 Ελλάδα.Τσεκ.

 Κοινωνία.Τσεκ.

 Πολιτική.Τσεκ.

 Επαγγελματική ζωή.Τσεκ.

 Οικογενειακή ζωή.Τσεκ.

 Ερωτική ζωή.Τσεκ.

 Κοινωνική ζωή.Τσεκ.

 Οικονομική κατάσταση.Τσεκ.

 Δόξα τω θεώ.Όλα πάνε καλά.


.