"...Πράγματι,με όποια κριτική διάθεση κι αν πας να δεις το Love Story,πρέπει να έχεις καρδιά από πέτρα για να μην συγκινηθείς και να μην κλάψεις.Και τότε ακόμα πιθανότατα δεν εξαιρείσαι από την συναισθηματική συμμετοχή που απαιτεί το φιλμ.Αυτό οφείλεται σ' έναν απλούστατο λόγο:οι ταινίες αυτού του είδους έχουν επινοηθεί για να προκαλούν δάκρυα...
...Προσφέροντας αυτήν την συνταγή ο Αριστοτέλης ...ήξερε καλά ότι η παράμετρος του αποδεκτού ή μη μίας πλοκής δεν έγκειται στην ίδια την πλοκή,αλλά στο σύστημα των απόψεων που διέπουν την κοινωνική ζωή.Επομένως για να είναι αποδεκτή η πλοκή πρέπει να είναι αληθοφανής,και το αληθοφανές δεν είναι παρά η προσκόλληση σ' ένα σύστημα προσδοκιών,τις οποίες συνήθως συμμερίζεται το κοινό...
...Οι παρατηρήσεις αυτές μας επιτρέπουν να εντοπίσουμε δύο πιθανές ερμηνείες του αριστοτελικού προτύπου στην ιστορία της αφηγηματικής ανά τους αιώνες.Βάσει της πρώτης,η κάθαρση επιλύει τον κόμβο της πλοκής,αλλά δεν συμφιλιώνει τον θεατή με τον εαυτό του:αντίθετα,η κατάληξη της ιστορίας του γεννά ένα πρόβλημα...Ας περάσουμε τώρα στη δεύτερη ενσάρκωση του αριστοτελικού προτύπου...Στην περίπτωση αυτή , η πλοκή , παρηγορείται και παρηγορεί..."
Ο υπεράνθρωπος των μαζών,Ουμπέρτο Έκο,1978
Εκδ.ΓΝΩΣΗ 1988,μετάφραση Έφη Καλλιφατίδη.
Από εικαστικής και τεχνικής πλευράς,αν και μη ειδικός,πιστεύω ότι ο ΠΒ στάθηκε στο ύψος του.
Λοιπόν, εμένα μου άρεσε πολύ. Δεν πήγα στον κινηματογράφο για να μάθω ιστορία (αν και αυτό με τις ναπάλμ δεν το γνώριζα), ούτε για να καταλάβω πόσο επιζήμια ήταν για τη χώρα και την κοινωνία μας η εμφύλια σύρραξη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑξιοπρεπέστατη ταινία, βασισμένη στο δράμα δύο αδερφιών μέσα στο ευρύτερο πλαίσιο του εμφυλίου.
@Μανος
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατά τη διάρκεια της προβολής ήμαστε οικογενειακώς βουρκωμένοι και όταν τελείωσε είχαμε έναν κόμπο στο λαιμό.Όπως το λέτε:"στο ευρύτερο πλαίσιο του εμφυλίου".Όταν όμως έχει προηγηθεί ολόκληρη δημοσιογραφική φιλολογία, αλλά και η συνέντευξη του ίδιου του σκηνοθέτη, περί κλεισίματος των λογαριασμών του με τον εμφύλιο,στην κατεύθυνση της συμφιλίωσης,περιμένεις ένα έργο ΓΙΑ τον εμφύλιο κι όχι στο ευρύτερο πλαίσιο του εμφυλίου...
Σας φαντάζομαι βουρκωμένους οικογενειακώς και κλαίω από τα γέλια :)))
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγνώμη.
@hdd345f
ΑπάντησηΔιαγραφήΉμασταν μια ωραία ατμόσφαιρα,ήμασταν...
Θα μου επιτρέψες να έχω για το θέμα πλήρη μεσάνυχτα. Οπότε μόλις δω την ταινία και διαβάσω και καμιά 20ρια βιβλία ίσως να έχω άποψη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαν τρέιλερ μου έφερνε λίγο από το the thin red line. Όχι τόσο από άποψη σεναρίου αλλά από στήσιμο κάμερας. Και είναι η αγαπημένη μου ταινία.
ΥΓ Δεν μπορούν να βρουν πιο ταλαντούχους μικρούς ηθοποιούς; Από το τρέιλερ πάντα ο ένας μικρός μου φάνηκε να δυσκολεύεται πάρα πολύ. Μπορεί να έτυχε η σκηνή και να κάνω λάθος.
ΥΓ 2 Κύριε Σελιτσάνε, αν έχετε σε βίδεον την αφεντιά σας να κλαίει, τότε το αγοράζω όσο όσο!!!
Τα σκεύη μου
@island
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο the thin red line είναι πιο συγκροτημένο αν και το "ψυχή" έχει περισσότερες σκηνές μάχης και ίσως πιο ρεαλιστικές.Το ταλέντο των μικρών είναι το μικρότερο πρόβλημα.
υγ.Δεν πωλείται κύριε!Έχει μουσειακή αξία!
(Αν και μια προσφορά των Σόθμπις μ'έχει βάλει σε σκέψεις...)
παρόλο που ολόκληρη η καρδιά μου προς τ αριστερά κλίνει, μ ενόχλησε αφάνταστα στην ταινία, η υστερική φωνή των ανταρτών κι ιδιαίτερα της αρχι αντάρτισας. Μ ενόχλησαν οι γαιδουροφωνάρες, χμ, θα μου πείτε τώρα ..τι θέτε Μαντάμ, τραχείς άνθρωποι ήταν -έγιναν από τις καταστάσεις, θελετε να μιλούν λες κι είναι στο σαλόνι τους; Εχετε δίκιο -κι εγώ μου το είπα αυτό, παντως μ ενόχλησε και το συζήτησα με τη μικρή που μαζί την είδαμε. Της μικρής της άρεσε. Σ εμένα δεν μου βγαλε κάτι..
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΓ. Με την εκλογίκευση μπορώ να κάνω αναλύσεις για την ταινία και να ταχτώ υπέρ η κατά της..
Το συναίσθημα μου δυστυχώς δεν τ αγγιξε..και γι αυτό η στάση μου ήταν επιφυλακτική στο τέλος.. Σαν να πήγα να ξεδιψάσω και το νερό ήταν πικρό..
@ροζι
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι.Θα σας έλεγα απλώς ότι πολεμούσαν και όταν πολεμάς η φωνή σου εγγίζει την υστερία(ακούστε με,ξέρω.Έχω πολεμήσει από τον καναπέ μου γερμανούς,ιταλούς,ινδιάνους και άπειρους αμερικανούς "κακούς"...).
Όσο για το συναίσθημα,είναι αυτό που λέει κι ο Έκο περί προσδοκιών:το πολιτικό συναίσθημα δεν το αγγίζει.Το ανθρώπινο όμως;Θέλω να πω ότι κατάλαβα,για πρώτη φορά,τι εννοούσε ο πεθερὀς μου όταν έλεγε,γυρνώντας από το καφενείο του χωριού,όπου είχε προβληθεί η τελευταία ταινία του Ξανθόπουλου:"Η ταινία μπορεί να μην έλεγε πολλά αλλά από μπουζούκια χορτάσαμε!"
αγαπητέ Σελιτσάνε, αν και έχω άπειρες ενστάσεις για την ταινία (κι όχι μόνο ιδεολογικές - πολιτικές, εμένα τεχνικά μου φάνηκε μέτρια, οι σκηνές μάχης αμήχανες κι ατελείωτες, η φωτογραφία στημένη μπας και συγκινηθούμε, η ηθοποιεία κάτω του μετρίου κλπ , ατελείωτος κατάλογος) θα συνταχθώ με τα πικρά νομίζω λόγια της Κατσουνάκη που λέει σ' ένα από τα παραπάνω λινκ: "νανουρίζει το βάσανο, αντί να το απογυμνώνει..αυτό χρειαζόμασταν..; μπορεί και ναι" δυστυχώς ναι, συμπληρώνω.
ΑπάντησηΔιαγραφήυγ. θα μου επιτρέψετε να πω ότι η λεπτή κόκκινη γραμμή είναι ένα κανονικότατο ποίημα, όχι απλή ταινία.
υγ. απολογούμαι για το σεντόνι.
@tovytio
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν βλέπω να διαφωνούμε(εκτός στο ότι 80 λέξεις είναι σεντόνι).Εσείς και η Κατσουνάκη βέβαια το εκφράζετε καλύτερα.Εγώ,παλεύοντας με τις προκαταλήψεις μου,διατελώ ολίγον εν συγχύσει.Μπορεί να μην είναι στραβός ο γιαλός αλλά τ'άρμενα.Όταν ανακάλεσα με ψυχραιμία την ταινία έννιωσα κάτι να λείπει.Στην αρχή θεώρησα ότι το κεφάλαιο "εμφύλιος" έχει για μένα εξαντληθεί και γι αυτό νιώθω αυτό το κενό.Μετά,αφού δεν με ικανοποιούσε η εξήγηση,κατέληξα ότι στην ταινία ο εμφύλιος ήταν απλώς ένα πλαίσιο,μέσα στο οποίο ξετυλίχτηκαν κάποιες ανθρώπινες ιστορίες.Τέλος αποφάσισα να το ποστάρω για ν΄ακούσω γνώμες.
(Μην πέφτετε στην παγίδα.Η έκφραση "στο ύψος του"είναι κυριολεξία...)
Έχω έναν μπάρμπα που βρέθηκε στις γραμμές του εθνικού στρατού και κάπου στα μερη σας, σε μια επίθεση που τους έγινε ξαφνικά, παράτησαν το φυλάκιο και την έκαναν μ ελαφρά πηδηματάκια. Σώθηκαν!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάθε φορά που τον βλέπω θυμάμαι την μια και μοναδική απώλεια που μου 'χε αναφέρει από κείνη την αψιμαχία.
-Άφηκα πίσω τη σαμπούνα...
-Έπαιζες σαμπούνα μπάρμπα;
-Ε, ναι!
-...και τώρα;
-Ε, αφού σου λέω, μου τηνε πήρανε οι αντάρτες!
Παράπλευρες απώλειες!
@karvouna
ΑπάντησηΔιαγραφήΕμ δεν τά 'πατε του Βούλγαρη όταν έπρεπε,να γυρίσει την "Χαμένη Σαμπούνα"!