Διαβάζοντας διάφορους φίλους στο διαδίκτυο διαπίστωσα μια χαλαρότης*.Αναρωτήθηκα,λοιπόν,τι θέση πρέπει να κρατήσω.Έστιψα το σοφό,επίτιμο μυαλό μου,πράγμα που είχε ως αποτέλεσμα μια επίτιμη πορδή(από επίτιμα πράματα μην περιμένετε και πολλά)δίκην καλλιεπούς διστίχου ουσιώδους και επικαίρου:
"Δεν μας τρομάζουν του Όλι Ρεν τα βόλια
Ούτε της Μέρκελ τ' άδοξα σπαθιά".
Εξάλλου,ως γνήσιοι απόγονοι του Περικλέους όσο και του βυρσοδέψου Κλέωνος,θα ψηφίζαμε χωρίς δισταγμό τον Όλι Χάρντι στη θέση αυτού του αχώνευτου βορειοευρωπαίου Ρεν.Ο δε παππούς Πυθαγόρας μας κληροδότησε την γνώση ότι ο αριθμός 13 είναι πρώτος και,μαζί με τον 12 και 14 ανήκουν στο σύνολο των φυσικών αριθμών.Οποιαδήποτε άλλη ερμηνεία τους χαρακτηρίζεται ως ευθεία βολή στην υπερδισχιλιετή πολιτισμική μας κληρονομιά.
Μετά από αυτές τις βαθιές και περίπλοκες σκέψεις ένιωσα μια κούραση (οι επίτιμοι,ως γνωστόν,είναι και γηραιοί)και κατάλαβα ότι δεν έχω ανάκαρο** ν΄ασχοληθώ με γερμανικούς δάκτυλους σε ακραιφνώς ελληνικές πολιτιστικές περιουσίες.Αποφάσισα λοιπόν,εν τη σοφία μου,να κοσμήσω απλώς το ποστ με φωτογραφίες από την διαδρομή από το σπίτι στη δουλειά,συμμετέχοντας έτσι στην περιρρέουσα χαλαρότης*.
*Η χαλαρότης,της χαλαρότης,την χαλαρότης,ω χαλαρότης.**Ανάκαρο:κουράγιο,αντοχή(καλαματιανή πολιτισμική συνεισφορά)
