Το μαθηματικό γνωστικό επίπεδο του ελληνικού λαού με αφήνει άναυδο.Στο δημοτικό μάθαμε ότι 1+1=2.Μπορεί στο εξατάξιο γυμνάσιο να εντρυφήσαμε σε πιο πολύπλοκα μαθηματικά αλλά ουδέποτε αμφισβητήσαμε την αλήθεια της πρώτης μαθηματικής πρότασης του δημοτικού.Για να συμβεί αυτό θα έπρεπε να μυηθούμε στα μυστήρια των ανώτερων μαθηματικών,εκεί που αυτά συναντούν την φιλοσοφία.
Απ' ότι φαινεται ο ελληνικός λαός,συνεχίζοντας την υπερτρισχιλιετή παράδοση των Ελευσινίων,Καβειρίων και λοιπών μυστηρίων,μετέχει συμπούρμπουλος της μαθηματικής φιλοσοφίας.
Διότι δεν εξηγείται αλλιώς το ότι ουδείς εξανίσταται,ουδείς σκοτώνει όποιον βρει μπροστά του,ουδείς παίρνει τα βουνά,ουδείς βγαίνει έξαλλος στους δρόμους,ουδείς φωνάζει αναίτια "κοκορίκο",μπροστά σε μαθηματικές προτάσεις όπως 340=50+2 , 3=10 , 110+230=0.
Στέκω εκστατικός μπρος στην φιλοσοφική επάρκεια αυτού του λαού,δεδομένου ότι εγώ ο φτωχός αδυνατώ να καταλάβω.Γιατί για τα μαθηματικά ένιωθα πάντα ένα δέος.
