Διακρίσεις του μπλογκ

1.Ποστ-αφιέρωμα από την Theorema.

Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2011

Αγαπητή φίλη...


(Πίνακας του Απόστολου Γεωργίου)


Προσπαθώντας να σχολιάσω το τελευταίο ποστ τη ς φίλης Elva,μου προέκυψε πανωσέντονο και αποφάσισα να το προαγάγω σε ποστ.Ελπίζω να μου συγχωρήσει η φίλη συνμπλόγκερ την απρέπεια του σχολιασμού δι αναρτήσεως αλλά ένιωσα την ανάγκη.


Όχι,δεν ελπίζουμε τίποτα.Σερνόμαστε μηχανικά απ' το σπίτι στη δουλειά-όσοι έχουν-κι από 'κεί στο σπίτι.Όχι για να ζήσουμε,για να δημιουργήσουμε αλλά από συνήθεια.Ακόμα και το άγχος πληρωμής των λογαριασμών μας μειώνεται,όχι γιατί έχουμε να πληρώσουμε αλλά γιατί δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα γι αυτό.Πριν λίγο καιρό ανασκουμπωνόμασταν για να βοηθήσουμε τους κοντινούς που τους χτύπησε η θύελλα.Τώρα τους κοιτάμε με βλέμμα απλανές,βλέμμα λοβοτομημένου.Έχετε δει γάτα στριμωγμένη στην γωνία από άνθρωπο;Μόλις πιστέψει ότι δεν υπάρχει δρόμος διαφυγής κουλουριάζεται,παραδομένη,περιμένοντας καρτερικά το μοιραίο χτύπημα.Αυτό είμαστε.Γάτες παραδομένες.Η θεωρία του σοκ σε όλο της το μεγαλείο.Το χιούμορ στέρεψε.Η ειρωνεία φαντάζει εκπρόθεσμη.Μόνο η λέξη "όνειρο" μπορεί να προκαλέσει πικρό καγχασμό.
Λέτε να ξεσηκωθούμε να διώξουμε τους νεοφιλελεύθερους του ΠΑΣΟΚ.Να ξεσηκωθούμε.Να τους διώξουμε.Να διώξουμε και τους άλλους της ΝΔ και του ΛΑΟΣ.Άντε και τους διώξαμε.Μετά;Η κουβέντα θυμίζει σκύλο που κυνηγάει αυτοκίνητο.Άντε και τό 'πιασε.Μετά τι θα το κάνει;
Δεν φταίνε μόνον το ΠΑΣΟΚ,η ΝΔ,το ΛΑΟΣ.Και οι άλλοι αποτυχημένοι είναι.Στο δικό τους πεδίο.Ποιο όραμα,ποια διέξοδο πρόσφεραν για συσπείρωση του κόσμου;Και τα δυο μεγάλα κόμματα της αριστεράς φρόντισαν να καταστήσουν βιώσιμες τις επιχειρήσεις τους,απολύοντας και κατόπιν λοιδορώντας τους εργαζομένους.Αρχή άνδρα δείκνυται.Λυπάμαι.Τα οράματα που επαγγέλονταν φαντάζουν σκέλεθρα,εγωιστικές αυταπάτες.Δεν έχουμε πια χρόνο γι αυτά.Ζούμε την πραγματικότητα.
Όλοι αυτοί δεν μας αφορούν.Ακόμα κι αυτοί που τους υποστηρίζουν από κεκτημένη ταχύτητα και συνήθεια το κάνουν.Πού και πού ξεφεύγει ένα αθέλητο γαμοσταυρίδι ανάμεσα στα δόντια.Και συνεχίζουν με την επιμονή του ζόμπι τον δρόμο προς το τίποτα.
Τα χτυπήματα δεν έρχονται απ' αυτό το θέατρο σκιών.Έξωθεν έρχονται.Άλλοι προσπαθούν να σώσουν τα πήλινα πόδια τους κι άλλοι τις αυτοκρατορίες τους.Και,ως γνωστόν,όταν παλεύουν τα βουβάλια την πληρώνουν τα βατράχια.Να άλλη μια ζωντανή μεταφορά:δεν είμαστε μόνον παραδομένες γάτες αλλά και βατράχια προς πολτοποίηση.Κι είναι τέτοια η απελπισία που όλο και πιο συχνά γίνονται κουβέντες για φευγιό-έστω και θεωρητικές.
Μπορεί αλλού η ζωή να συνεχίζεται αλλά εδώ φαίνεται να έχει αποκτήσει ημερομηνία λήξης.
Γι αυτό σας λέω...

14 σχόλια:

  1. Τόσο αληθές, τόσο ακριβές . Αυτή είναι η πραγματικότητα δυστυχώς, το χειρότερο είναι ότι πρέπει να πορευτούμε με αυτούς που έχουμε που δεν τους θέλουμε αλλά αυτούς έχουμε

    ΥΓ Αυτό με την κεκτημένη ταχύτητα υποστήριξης με τσαντίζει περισσότερο, είναι δειλία υποτιθέμενοι αριστεροί να μην κάνουν την προσωπική υπέρβαση και ανατροπή.
    Καλή σας μέρα συμμαθητά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Έχει λίγα μέτρα ακόμη πριν το χείλος του γκρεμού.
    Λίγα μέτρα όμως.
    Μόλις φτάσουμε σύριζα στο χάος ίσως καταλάβουμε πια πως μια δράση επιβάλλεται, δεν είναι απλώς ευπρόσδεκτη ή μέρος των πρακτικών.
    Τότε, ίσως συμβεί πραγματικά κάτι (δεν θέλω να σκέφτομαι τι ακριβώς ενδέχεται να είναι αυτό).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δειλία ναι.Και αυταρέσκεια.
    Καλημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Να σας ευχαριστήσω κι εγώ που μπήκατε στον κόπο για ένα τόσο περιεκτικό σχόλιο.Βέβαια όλ' αυτά τα γνωρίζω.Και όπως θα έχετε καταλάβει,εγώ τουλάχιστον,δεν ενημερώνομαι από τα ΜΜΕ.Το κλίμα όμως εδώ είναι ζοφερό.Δεν ξέρω αν αρέσει στους ανθρώπους να τους αποκαλούν σκλάβους παραιτημένους ή κομμουνιστές,ξέρω όμως ότι ζητούν ένα όραμα,ένα φως.Και δεν το βλέπουν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ούτε κι εγώ.Αλλά,κατά πως φαίνεται,δεν αρκεί να ρίξουμε μια ματιά στο χάος.Πρέπει και να το βιώσουμε.
    (Σκεφτείτε μόνον ότι,μέχρι τώρα,τρεις σχολίασαν και οι τρεις εκτός ελλάδας.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. πάντως πέρα απ' τα υπόλοιπα, κ δεν είναι κ παράλογο εδώ που τα λέμε να νιώθουμε κ λίγο σαν γάτες, προσωπικά λέω να μην φύγουμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Το αντελήφθην από το ύφος των γραφομένων σας.Και λέω να μην περιμένουμε το μοιραίο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μην μου αγχώνεστε. Έχω έξτρα δωμάτιο και πρόσβαση σε σχολείο :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Έχετε και καλή στοματική υγεία;(για την ταμπακέρα ο λόγος δλδ.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Κοιτάξτε, έναν καθαριζμό πού και πού τον χρειάζομαι, καπνίστρια γαρ!
    Πάντως εντάξει, ο γιος μου θέλει σιδεράκια και η μισή τάξη του σφραγίζματα. Παίζει? (μεταξύ μας, ελληνίδα οδοντίατρος στη Βρυξέλλα είναι ΜΙΑ και δεν μας προλαβαίνει πια...)
    Σπεύσατε!
    (ηχεί ηλίθιο το σχόλιο αλλά θα τρομάζατε αν ξέρατε πόσο αλήθεια λέω...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Έχω περάσει δύσκολα στη ζωή μου ως τώρα. Όχι όσο άλλοι. Πάντα υπάρχουν άλλοι. Αλλά τουλάχιστον έχω γευτεί την απόγνωση του δεν έχω να ταΐσω τα παιδιά μου. Και θα φάνε ότι βρω. Το παιδί ήμουν εγώ.

    Στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης ποτέ δεν υπήρχε ούτε όραμα ούτε ελπίδα. Όλα ήταν ψεύτικα και το ξέραμε. Τουλάχιστον οι δικοί μου το ξέρανε. Και πάντα η μάνα μου ψήφιζε αριστερά ενώ ο πατέρας μου δεξιά (για να μην ξαναβγάλει τετραετία το πασοκ και φάει και άλλα). Τώρα και οι δύο δεν ψηφίζουν. Μεγαλώσαν τα παιδιά τους και ξενοιάσανε.

    "Στα αρχίδια μου γιε μου ποιος θα είναι επάνω. Βαθιά μέσα μου θέλω να είναι η ΝΔ αλλά και αν δεν βγει σκατά στα κόκκαλά τους. Τα είδα και τα χαΐρια τους. Εσείς να είστε καλά και για εμάς μην ανησυχείτε. Τα έχουμε ξαναπεράσει." Αυτό μου είχε πει κάποια στιγμή ο πατέρας μου πολύ πριν ξεσπάσει η "κρίση".

    Τώρα δεν υπάρχει τί. Με τόνο το Γιώτα. Τώρα κανείς δεν ξέρει τί. Κανείς από εμάς. Πρώτη φορά το γευόμαστε. Ξυνό πικρό όπως και να είναι αυτό είναι. Απλά έτσι για το γαμώτο, να προλάβουμε να σπάσουμε στο ξύλο ένα δυο καθάρματα. Δεν θα άλλαξει τίποτα. Ότι και να κάνουμε. Τουλάχιστον να έχουμε να λέμε ότι το κάναμε και αυτό.

    Θα μπορούσα να γράψω άλλα τόσα, αλλά κάνω κράτει. Δεν θέλω να μου τελειώσουν και οι λέξεις εκτός από τις ελπίδες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Να σας πω την αλήθεια δεν μαγαρίζω τα χέρια μου για κάνέναν από δαύτους.Αλλά,όπως λέει και ο OldBoy,τους δίνω το ελεύθερο να αυτοκτονήσουν,προσπαθώντας να μας πείσουν ότι τους απέμειναν κάποια ψήγματα αξιοπρέπειας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. μια χαρά.για τις τρομάρες δεν μου φτάνουν τα δάχτυλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Και να σας φτάναν την εργολαβία την έχει πάρει άλλος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή