Διακρίσεις του μπλογκ

1.Ποστ-αφιέρωμα από την Theorema.

Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2012

Απόλυτες τιμές


"Αφιέρωμα των τριών:ένα λακκάκι."
Με τους Theorema και Mano.

Περάσαμε καλά οι δυο μας.Βγαίναμε κι οι δυο από τραυματικές ερωτικές σχέσεις κι έτσι δέσαμε.Δεν υπήρχε έρωτας,το ξέραμε.Αυτό ήταν προϋπόθεση εξάλλου.Υπήρχε όμως μια τρυφερότητα,μια συντροφικότητα.Είχαμε μια ανοιχτή σχέση.Είχαμε κι οι δυο τις περιπετειούλες μας-εικοσιπεντάχρονα παιδιά,βλέπεις.Αλλά αυτά ήταν γρατζουνιές,που επουλώνονταν γρήγορα.Προσέχαμε ο ένας τον άλλον,νιαζόμασταν.Πηγαίναμε ατελείωτες βόλτες στην πόλη,σινεμά,μοιραζόμασταν το λιγοστό φαΐ.Δεν υπήρχαν χρήματα.Καμμιά δουλειά του ποδαριού,για χαρτζιλίκι και ό,τι στέλναν οι οικογένειες.Εκείνος καστανός,λεπτός και ψηλός,με ασκητικά χαρακτηριστικά και το απαραίτητο μούσι.Εγώ μικροκαμωμένη,ξανθωπή με γαλανά μάτια.Όμορφο ζευγάρι.Εκείνου του άρεσαν οι τέχνες κι η φιλοσοφία.Αυτό που λέγαμε κουλτουριάρης.Με διαρκώς χαλαρό ύφος και ήρεμους ευγενικούς τρόπους.Εγώ πάλι έψαχνα τον εαυτό μου,προσπαθώντας να ξεπεράσω το σοκ της μεγαλούπολης,μετά τα παιδικά χρόνια στο χωριό.Με φώναζε "Λακκάκι",χωρίς ποτέ να μου εξηγήσει γιατί.Εγώ πάλι αρνιόμουν να του βγάλω χαϊδευτικό.Ήταν ο Κώστας.Η ζωή κυλούσε ήρεμα και όλα έδειχναν ότι αυτή σχέση τραβούσε μακρυά.
Ώσπου μια μέρα έγινε το κακό.Προσπαθώντας να βγάλω ένα βιβλίο από τα ράφια,που παρίσταναν τη βιβλιοθήκη,έριξα μαζί του και τρία τέσσερα άλλα.Βάζοντάς τα πάλι στη θέση τους,είδα ότι το ένα απ' αυτά ήταν το ημερολόγιό του.Η γυναικεία περιέργεια μ' έσπρωξε να το ξεφυλλίσω.
"Η |0| δεν κοιμήθηκε χθες εδώ.Πρέπει να της μιλήσω." Νιώθοντας το στόμα μου στεγνό το ξαναδιάβασα.Η |0|;!Ενώ έχανα το χρώμα μου άρχισα γρήγορα να ξεφυλλίζω παρά κάτω.
"Η |0| τέλειωσε το "Άκου ανθρωπάκο".Φαίνεται ενθουσιασμένη." Ώστε εγώ ήμουν η |0|!Το απόλυτο μηδέν!Δεν είχα αμφιβολία ότι αυτό εννοούσε γιατί τα συνήθιζε τέτοια παιχνιδάκια.Έναν φίλο μας που τον έλεγαν Πιέρ-Πέτρο δηλαδή αλλά η μάνα του ήταν βαρεμένη νεόπλουτη-τον έγραφε πR.Τώρα το αίμα άρχισε την αντίστροφη πορεία του και μου ανέβηκε στο κεφάλι.Ώστε το απόλυτο μηδέν Κωστάκη!
Χωρίσαμε μέσα σε καυγάδες.Δεν ξαναμιλήσαμε.

Τον ξανασυνάντησα μετά από χρόνια σ' ένα συνέδριο.Ένας ώριμος διανοούμενος,με του ευγενικούς τους τρόπους και το περίσκεπτο ύφος του.Ο χρόνος υπήρξε καλός μαζί του.Είχε κάνει μεταπτυχιακά στη φιλοσοφία και δίδασκε σ' ένα ξένο πανεπιστήμιο.Κάπνιζε προσηνής την πίπα του,φορούσε γυαλιά χωρίς σκελετό και διέθετε το απαραίτητο-ασημί πια-μούσι.Ανύπαντρος.Αλλά φαινόταν ευχαριστημένος απ' τη ζωή του.Εγώ,φτασμένη επαγγελματίας,με οικογένεια με παιδιά.μπορώ να πω ότι κρατιόμουν για την ηλικία μου.
Η συνάντηση στην αρχή ήταν αμήχανη,τυπική.Μου πρότεινε να με κεράσει καφέ.Δέχτηκα.Στην αρχή μιλήσαμε για τις ζωές μας.Σιγά σιγά επανήλθε η οικειότητα.Και τότε δεν άντεξα:
-Πες μου βρε Κώστα,γιατί με θεωρούσες το απόλυτο μηδέν;
Με κοίταξε ξαφνιασμένος.
-Εγώ σε θεωρούσα το απόλυτο μηδέν;
Του διηγήθηκα την ιστορία για το ημερολόγιο και το |0|.Ξέσπασε σε τρανταχτά γέλια.
-Έπρεπε να το είχες καταλάβει,μου είπε όταν βρήκε την αναπνοή του.
-Τι να καταλάβω;
-Πως σε φώναζα;
-Λακκάκι.Λοιπόν;
-Εεκίνο που λάτρευα περισσότερο πάνω σου ήταν το λακκάκι στον λαιμό σου.
Ασυναίσθητα το δεξί μου χέρι ανέβηκε στον λαιμό μου.
-Ε πώς θα μπορούσα να παραστήσω καλύτερα αυτό το λακκάκι από |0|;



16 σχόλια:

  1. Oh, monsieur, vous m' avez accablée.

    Τι έμπνευση!...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Στην αρχή τρόμαξα ότι το σχήμα ήταν σφράγισμα δοντιού.
    Κοιτάω και ξανακοιτάω το απόλυτο λακκάκι. Ακόμα κι έτσι πάλι όμορφο είναι, δε βρίσκετε;

    Η μπάλα ξέρετε είναι στο γήπεδο σας τώρα για το επόμενο πρότζεκτ ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δε βαριέστε.Η ζωή.
    (Τώρα το παίζω Ντοστογιέφσκι.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Όχι άλλα σφραγίσματα!!!
    (Τώρα το παίζω Κούρκουλος.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Οοοοχι μεσιέ! Είναι η σειρά σας να πετάξετε φύλλο στο τραπέζι (και ουχί σφράγισμα στο δόντι!) και το ξέρετε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Το 0 που νόμιζε, το ∞ που δεν είδε
    και στη μέση ένα τόσο δα λακάκι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ήξερα για ομιλούντα πτηνά,για ωδικά πτηνά αλλά για ποιητικά πτηνά δεν είχα ακούσει τίποτα.Τι να σας κάνω;Σας φάγανε οι τάρανδοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Kαλησπέρα στην ωραία Σέλιτσα...

    Το λακάκι και η παραξήγηση απόλυτα ανθρώπινα...ωραίο το διήγημά σας αγαπητέ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Πως φαινεται οτι ετοιμαζεστε να κανετε πραγματικοτητα το ...σλογκαν ''καντε τη κριση ευκαιρια'' (για μια νεα καρριερα ως..συγγραφευς)! :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Δεν θα φτάσω όμως ποτέ το ύψος του ινδάλματός μου:τη Λένα Μαντά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Ελπίζω να μην το λέτε επειδή μάθατε το ίνδαλμά μου.
    (Καλώς ήλθατε.)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Τι σου κάνει μία αλλιώς ιδωμένη πραγματικότητα.....όμορφο!!! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή