Αυτή η άνοιξη θέλει βοήθεια.Συμπεριφέρεται παράξενα.Πέντε μέρες είναι ήδη εδώ και κανείς δεν τό 'χει αντιληφθεί.Κάθεται σε μια γωνία με άδειο βλέμμα,άσιτη,τυλιγμένη στα μπράτσα της,τουρτουρίζοντας.Περιμένει καρτερικά τη ροζ κάρτα,που κατά βάθος ξέρει ότι δεν θα πάρει ποτέ.Μια άνοιξη λαθρομετανάστης.Παρόλον τον πλούτο της η γλώσσα μας,μερικές έννοιες δεν μπορεί να τις αποδώσει σαφώς.Για παράδειγμα πώς θα αποδώσεις στα ελληνικά το "an accidental empire" ; Μια κατά λάθος αυτοκρατορία.Μια τυχαία αυτοκρατορία.Ναι αλλά απ' την απόδοση απουσιάζει η έννοια του δυστυχήματος.
Συζητώ με διάφορους την κατάσταση.Πώς φτάσαμε ως εδώ;Πού πάμε; "Ναι αλλά ο Σκουρλέτης είπε..." , "...δε βλέπω τηλεόραση αλλά είχε χθες έναν τύπο ο Τάδε,πολύ σοβαρό κύριο,που είπε..." , "...ο Γιωργάκης σας πείραξε,φάτε τώρα το Σαμαρά..." , "...το περήφανο όχι των Κυπρίων,ε;Χαχαχα.Πάρτα τώρα..." .
Των οικιών ημών εμπιμπραμένων ημείς άδομεν.
Στο κοινωνικό ιατρείο η εθελόντρια γραμματέας : "Γιατρέ, έχει έρθει ένας πούστης,που όλο με κάτι αστέγους ανακατεύεται,αλλόκοτος.Να τον διώξω;" Γαμώ τον εθελοντισμό μου μέσα.
"Τι θα κάνουμε το Πάσχα;Θα πάμε πουθενά;"
"Κάτσε νά 'ρθει με το καλό και βλέπουμε."
Ναι.Αυτή η άνοιξη χρειάζεται βοήθεια.Και δεν της φτάνει η ροζ κάρτα.Πρέπει να της εξασφαλίσουμε πράσινη.
