Διακρίσεις του μπλογκ

1.Ποστ-αφιέρωμα από την Theorema.

Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2015

Σέιφ μοντ





Εχθές το αυτοκίνητο άρχισε να συμπεριφέρεται παράξενα.Άναψε και το λαμπάκι βλάβης του κινητήρα,πράγμα που με ανάγκασε να κατευθυνθώ στο συνεργείο.

-"Μην ανησυχείς.Τό 'βαλε ο κομπιούτερας σε σέιφ μοντ",με καθησύχασε ο μάστορας."Θα το συνδέσω τώρα,να μου δώσει τη βλάβη και θα το φτιάξουμε."

Θαύμασα.Παλιά τα αυτοκίνητα σκόρτσαραν,ρετάριζαν,κάνανε κριτς κριτς μπρος δεξιά,κάνανε τέλος πάντων ό,τι όφειλαν ως κανονικά αυτοκίνητα.Τα πήγαινες στον αυτοκινητογιατρό,τα κοίταζε αυτός με περισπούδαστο ύφος,κρατώντας το πηγούνι του,μισοκλείνοντας τα μάτια,ετίθετο η διάγνωση,προτείνονταν θεραπευτικά σχέδια,προχωρούσαμε στην επέμβαση.Ενίοτε έμεναν και ουλές-υπογραφές του επεμβαίνοντος-όπως για παράδειγμα μια ξέταιρη βίδα ή ένα δεματικό σε αντικατάστασή της.Μαγικές λέξεις και εκφράσεις,όπως "ζιγκλέρ" ή "δώσε λίγο αβάνς" , μαρτυρούσαν μια μυστικιστική,ερωτική σχέση με το αυτοκίνητο.Κι όπως προσφέρουμε δωράκια στον ερωτικό μας σύντροφο,ευελπιστώντας ότι προσφέρουμε χαρά,έτσι είχε δημιουργηθεί μια ολόκληρη βιομηχανία απαραίτητων αξεσουάρ,από ματόχαντρες και "μπαμπά μην τρέχεις" μέχρι κουρτινάκια,σεμέν και σκυλάκια-που-κουνάνε-το-κεφάλι στην πίσω εταζιέρα.

Τώρα το αυτοκίνητο δεν είναι παρά ένα περιφερειακό.Ένας πολύπλοκος εκτυπωτής,ένας ογκώδης σκάνερ.Βγάζει "error XXX",αντικαθιστάς το χαλασμένο κομμάτι του χαρντγουέαρ,κάνεις ριμπούτ,έτοιμο.Τέλος τα μαγικά,τα μυστήρια και οι έρωτες.

Άλλο ένα αντικείμενο του πόθου,που ψηφιοποιήθηκε,μπήκε σε πλαίσιο,απέκτησε σαφείς οδηγίες χρήσεως,εργαλειοποιήθηκε και εντέλει απαξιώθηκε ως τέτοιο.Ένα ένα χάνονται,θύματα μιας κακώς εννοούμενης τεχνολογικής εξέλιξης,η οποία πωλείται ως πρόοδος.Πουθενά δεν αναγράφεται όμως-ούτε καν στα "ψιλά" του γιούζερς μάνιουαλ-ότι όσο μεγαλώνει η ευκολία χρήσης,μειώνεται η ποιότητα.Κι ο ελεύθερος χώρος συναισθήματος.Πρώτα χαθήκαν τα βινύλια,μετά οι κασέτες,τώρα τα σιντί.Αντιπροσφέρονται άυλοι συρμοί-γιουτιούμπ,ίνσταγκραμ και e-μπουκς.Έπεα πτερόεντα δηλαδή.Τώρα είναι,ύστερα δεν είναι.Οντολογικές συγχύσεις.

Πέραν απ' αυτές τις μικρές-πλην συμποσούμενες-ήττες,που απαξιώνουν σιγά σιγά,υπονομευτικά τη ζωή μας,υπάρχουν πάντα εκείνα τα δάχτυλα,που μπλέκονται με τα δικά σου στη χαλαρή βόλτα στην πόλη,η αγκαλιά-μέθεξη,τα χείλη που τρέμουν στην αναζήτηση επαφής.Χωρίς ψηφιοποίηση και οδηγίες χρήσης.Κι αν βγει βλάβη εδώ,ο μάστορας εξακολουθεί να κοιτά με περισπούδαστο ύφος,κρατώντας το πηγούνι,μισοκλείνοντας τα μάτια κι επινοεί λύσεις-θεραπείες,τις οποίες,με περισσή ψυχή και μεράκι,ρίχνεται να εφαρμόσει.Το οντολογικό λυσάρι.Η αντιστροφή της απαξίωσης.Με λίγα λόγια,υπάρχει ελπίς.



5 σχόλια: