Κενότητες

Έχω την αίσθηση ότι το διαδίκτυο άδειασε.Επομένως είναι σαν να μιλάω μόνος μου.Άρα μπορώ να λέω ό,τι θέλω,χωρίς να φοβάμαι ότι θα με κράξουνε.Ωραία.Πάμε λοιπόν:

1)Θαυμάζω αυτούς που,ψάχνοντας μέσα στα καινούργια σκουπίδια,ανακαλύπτουν διαμάντια και μαργαριτάρια.
2)Υποκλίνομαι σ΄αυτούς που,παρά τις δυσκολίες της ζωής,ξεχειλίζουν από ενέργεια.
3)Συμπάσχω με αυτούς που,μέσα στη νύχτα,ψάχνουν να βρουν μιαν άσπρη μέρα.

Σε όλους αυτούς (στους άλλους το γλύψιμο από Σεπτέμβρη) το αφιερώνω:



Εντάξει,δεν είναι της γενιάς μου.Αλλά νομιμοποιούμαι να τον φωνάζω "θείο Νώντα" (όπως τον φώναζε ο Παύλος Σιδηρόπουλος) γιατί με μεγάλωσε λίγο σαν θείος.Απ΄αυτόν έμαθα τον Ρέιμοντ Τσάντλερ,στις μεταμεσονύχτιες αναγνώσεις του.Ότι ροκ μουσική δεν είναι αναγκαστικά αυτή που κάνει πολλή φασαρία.Ότι δεν χρειάζεται να ανήκεις στο σταρ σίστεμ για να κάνεις πράγματα.
Μπορεί πολλοί να τον θεωρούν γραφικό.Δεν παύει όμως να είναι αυτός που πρωτοδημοσίευσε την αφεντομουτσουνάρα μου(τι εννοείτε πού;Μα στο εξώφυλλο του δίσκου του Crazy Love,ανάμεσα σε χιλιάδες άλλους!Ε όχι και ψώνιο!)


(Αυτούς που μένουν να φυλάττουν Θερμοπύλας,τους ενημερώνω ότι οι Πέρσες έχουν πάει διακοπές...Ραντεβού τον Σεπτέμβρη.)