Attente

Μέρες τώρα,όπως είναι φανερό,σπάω το κεφάλι μου να βρω κάτι να πω,που ν' αξίζει να το μοιραστώ με τους φίλους στο διαδίκτυο.Μάταια.Διαβάζω τις ιστοσελίδες και τα μπλογκς που συνήθως παρακολουθώ και διαπιστώνω μια διάχυτη αμηχανία.Δε λέω,ασχολούνται με θέματα επικαιρότητας,διαμαρτύρονται,καταθέτουν προσωπικές πίκρες ή λογοτεχνήματα αλλά...Νομίζω τίποτα δεν γίνεται από καρδίας.Σαν να λείπει εκείνο το "φτιάχνουν οι έλληνες κυκλώματα και ιστορία οι παρέες".Βιώνουμε μια αλληλεγύη κακομοιριάς όπως όταν βρισκόμαστε σε αναμονή ανακοίνωσης ενός δυσάρεστου γεγονότος και κάνουμε αμήχανα αστεία γελώντας νευρικά.
Τηλεόραση δεν βλέπω.Τις εφημερίδες τις ξεφυλλίζω στο διαδίκτυο,ακούω ραδιόφωνο.Διαπραγμάτευση(sic)για το ασφαλιστικό,Καλλικράτης,Ζήμενς,Βατοπέδι.Μα,στ'αλήθεια,με αφορούν ή παρακολουθώ μια μεσημεριανή τηλεοπτική εκπομπή;Με ρώτησαν;Όχι.Με ρωτούν; Όχι.Θα με ρωτήσουν;Όχι.Τότε;
Οι καλοί τρόποι,το πιάνο και τα γαλλικά με εμποδίζουν να παρεισφρήσω απρόσκλητος στις κουβέντες τους και στις δουλειές τους.Εξάλλου τι θα πετύχαινα με μια τέτοια αδιακρισία;Αν,για παράδειγμα,πεταγόμουν και τους έχωνα δυο χαστούκια,τι θα κέρδιζα;Τίποτα.Ή ίσως μια εκτόνωση,λίγη αυτοεκτίμηση.
Συναντώ φίλους,μιλώ μαζί τους.Τα ίδια.Μόνη αγωνία να σώσουμε τα λεφτά,τις οικονομίες μας.Να τα κάνουμε ομόλογα,να τα διώξουμε έξω,να τα χώσουμε στο μαξιλάρι.Ένας τα έκανε ρευστό,τα έχωσε σ' ένα κουτί και τα έβαλε σε θυρίδα στην τράπεζα.Σχιζοφρένεια κρυπτικής μορφής.Όταν η νταλίκα επελαύνει με όλα τα φώτα αναμμένα,ο σκύλος κάθεται παγωμένος και την κοιτάζει να έρχεται.
Αναμονή.
Και τα όνειρά μας;Και τα παιδιά μας;
Σσσσς!Αναμονή.



(Το τραγούδι αφιερωμένο στον ΚΚΜοίρη,που ενθουσιάζεται με κάτι τέτοια.)