..."Έντάξει,κ. Μάρλοου.Βρεῖτε ὅμως πρῶτα τόν ἀξιωματικό τοῦ κλάμπ,παρακαλῶ.Τό κλαμπ εἶναι ἕνα μίλι ἀπό ἐδῶ στά δεξιά σας.Ὑπάρχει ἕνας φωτισμένος χῶρος στάθμευσης καί τό νούμερο στόν τοῖχο.Ἁπλῶς τό νούμερο.Ὀγδόντα ἑπτά-Ἑβδομήντα ἑπτά.Βρεῖτε τόν ἀξιωματικό,παρακαλῶ".
"Γιατί;",ρώτησα.
Ἦταν πολύ ἤρεμος,εὐγενικός καί σταθερός."Πρέπει νά ξέρουμε ακριβῶς ποῦ θά πᾶτε.Τά μέτρα προστασίας στήν κοιλάδα Ἄιντλ εἶναι αὐξημένα῾".
"Κι ἄν δέν παρουσιαστῶ στόν ἀξιωματικό;"
"Μέ δουλεύετε;"Ὁ τόνος τῆς φωνῆς του εἶχε σκληρύνει.
"Ὄχι.Θέλω ἁπλῶς νά ξέρω".
"Δύο ἄντρες τῆς δίωξης θ'ἄρχιζαν νά σᾶς ψάχνουν῾".
"Πόσοι εἴσαστε;"
"Λυπᾶμαι",εἶπε."Σ'ἕνα μίλι περίπου στά δεξιά σας,κ.Μάρλοου".
Κοίταξα τό πιστόλι στή μέση του καί τό εἰδικό σῆμα στό πουκάμισό του."Κι αὐτό τό λένε δημοκρατία;",εἶπα.
Κοίταξε πίσω του,ἔφτυσε στό χῶμα καί ἔβαλε τό χέρι του στό παράθυρο τῆς πόρτας τοῦ αὐτοκινήτου."Δέν εἶσαι ὁ μοναδικός",εἶπε."Ἤξερα κάποιον πού ἀνήκει στό κλάμπ Τζών Ρήντ,πέρα στό Μπόυλ Χάιτς".
"Σύντροφος;"
"Τό πρόβλημα μέ τίς ἐπαναστάσεις εἶναι ὅτι καταλήγουν σέ λάθος χέρια".
"Ἀκριβῶς".
"Ἀπό τήν ἄλλη",εἶπε,"εἶναι δυνατόν νά ἔρθουν στά πράγματα χειρότεροι ἀπό τή συμμορία τῶν νεόπλουτων πού ζοῦν ἐδῶ;"
"Ἴσως νά ζήσεις κι ἐσύ ἐδῶ κάποια μέρα",ἀπάντησα.
Ἔφτυσε πάλι."Δέν θά ζοῦσα ἐδῶ ἀκόμα κι ἄν μέ πλήρωναν πενήντα χιλιάδες δολάρια τό χρόνο καί μέ ἄφηναν νά κοιμᾶμαι μέ πιζάμες ἀπό τούλι κι ἕνα περιδέραιο μέ ἀσορτί μαργαριτάρια στό λαιμό μου".
"Δέν σοῦ κάνω τήν προσφορά γιά νά μή σέ πληγώσω".
"Ὄχι,νά μοῦ τήν κάνεις ὄποτε θές,γιά νά δεῖς τήν ἀπάντησή μου".
"Καλά,γιά τήν ὥρα πάω νά παρουσιαστῶ στόν ἀξιωματικό",εἶπα.
"Πές του νά φτύσει τό ἀριστερό του μπατζάκι.Πές του ὅτι ἐγώ σ' τό εἶπα αὐτό".
"Καλά,θά τοῦ τό πῶ".
........
("Τό Ψηλό Παράθυρο",Raymond Chandler,μετάφραση Ἀνδρέας Ἀποστολίδης,ΑΓΡΑ)
...Θα έλεγε κανείς ότι η κλασσική μόρφωση αποτελεί μια μάλλον κακή βάση για να γράψεις μυθιστορήματα σε σκληρή καθημερινή γλώσσα.Τυχαίνει να πιστεύω το αντίθετο.Η κλασσική εκπαίδευση σε γλιτώνει απ΄το να ξεγελαστείς απ΄την επίδειξη,απ΄την οποία είναι γεμάτη η σύγχρονη μυθιστοριογραφία...
(Raymond Chandler,Επιστολή στον εκδότη Χάμις Χάμιλτον,10Νοέμβρη 1950,μετάφραση Βαγγέλης Παραμπούκης,απ΄το"Θα περιμένω",ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ)
Για τους φανατικούς:εδώ.
