Διακρίσεις του μπλογκ

1.Ποστ-αφιέρωμα από την Theorema.

Πέμπτη 7 Μαΐου 2009

Ἀστυνομικαί Ἱστορίαι


..."Έντάξει,κ. Μάρλοου.Βρεῖτε ὅμως πρῶτα τόν ἀξιωματικό τοῦ κλάμπ,παρακαλῶ.Τό κλαμπ εἶναι ἕνα μίλι ἀπό ἐδῶ στά δεξιά σας.Ὑπάρχει ἕνας φωτισμένος χῶρος στάθμευσης καί τό νούμερο στόν τοῖχο.Ἁπλῶς τό νούμερο.Ὀγδόντα ἑπτά-Ἑβδομήντα ἑπτά.Βρεῖτε τόν ἀξιωματικό,παρακαλῶ".
"Γιατί;",ρώτησα.
Ἦταν πολύ ἤρεμος,εὐγενικός καί σταθερός."Πρέπει νά ξέρουμε ακριβῶς ποῦ θά πᾶτε.Τά μέτρα προστασίας στήν κοιλάδα Ἄιντλ εἶναι αὐξημένα῾".
"Κι ἄν δέν παρουσιαστῶ στόν ἀξιωματικό;"
"Μέ δουλεύετε;"Ὁ τόνος τῆς φωνῆς του εἶχε σκληρύνει.
"Ὄχι.Θέλω ἁπλῶς νά ξέρω".
"Δύο ἄντρες τῆς δίωξης θ'ἄρχιζαν νά σᾶς ψάχνουν῾".
"Πόσοι εἴσαστε;"
"Λυπᾶμαι",εἶπε."Σ'ἕνα μίλι περίπου στά δεξιά σας,κ.Μάρλοου".
Κοίταξα τό πιστόλι στή μέση του καί τό εἰδικό σῆμα στό πουκάμισό του."Κι αὐτό τό λένε δημοκρατία;",εἶπα.
Κοίταξε πίσω του,ἔφτυσε στό χῶμα καί ἔβαλε τό χέρι του στό παράθυρο τῆς πόρτας τοῦ αὐτοκινήτου."Δέν εἶσαι ὁ μοναδικός",εἶπε."Ἤξερα κάποιον πού ἀνήκει στό κλάμπ Τζών Ρήντ,πέρα στό Μπόυλ Χάιτς".
"Σύντροφος;"
"Τό πρόβλημα μέ τίς ἐπαναστάσεις εἶναι ὅτι καταλήγουν σέ λάθος χέρια".
"Ἀκριβῶς".
"Ἀπό τήν ἄλλη",εἶπε,"εἶναι δυνατόν νά ἔρθουν στά πράγματα χειρότεροι ἀπό τή συμμορία τῶν νεόπλουτων πού ζοῦν ἐδῶ;"
"Ἴσως νά ζήσεις κι ἐσύ ἐδῶ κάποια μέρα",ἀπάντησα.
Ἔφτυσε πάλι."Δέν θά ζοῦσα ἐδῶ ἀκόμα κι ἄν μέ πλήρωναν πενήντα χιλιάδες δολάρια τό χρόνο καί μέ ἄφηναν νά κοιμᾶμαι μέ πιζάμες ἀπό τούλι κι ἕνα περιδέραιο μέ ἀσορτί μαργαριτάρια στό λαιμό μου".
"Δέν σοῦ κάνω τήν προσφορά γιά νά μή σέ πληγώσω".
"Ὄχι,νά μοῦ τήν κάνεις ὄποτε θές,γιά νά δεῖς τήν ἀπάντησή μου".
"Καλά,γιά τήν ὥρα πάω νά παρουσιαστῶ στόν ἀξιωματικό",εἶπα.
"Πές του νά φτύσει τό ἀριστερό του μπατζάκι.Πές του ὅτι ἐγώ σ' τό εἶπα αὐτό".
"Καλά,θά τοῦ τό πῶ".

........

("Τό Ψηλό Παράθυρο",Raymond Chandler,μετάφραση Ἀνδρέας Ἀποστολίδης,ΑΓΡΑ)


...Θα έλεγε κανείς ότι η κλασσική μόρφωση αποτελεί μια μάλλον κακή βάση για να γράψεις μυθιστορήματα σε σκληρή καθημερινή γλώσσα.Τυχαίνει να πιστεύω το αντίθετο.Η κλασσική εκπαίδευση σε γλιτώνει απ΄το να ξεγελαστείς απ΄την επίδειξη,απ΄την οποία είναι γεμάτη η σύγχρονη μυθιστοριογραφία...

(Raymond Chandler,Επιστολή στον εκδότη Χάμις Χάμιλτον,10Νοέμβρη 1950,μετάφραση Βαγγέλης Παραμπούκης,απ΄το"Θα περιμένω",ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ)

Για τους φανατικούς:εδώ.

22 σχόλια:

  1. Φίλος σας ο Ray;
    Υπήρξατε συμμαθητές;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @Spy

    Ναι.Και ήταν πολύ κωλόπαιδο.Όλο έκανε κοπάνα στα φιλολογικά.Αλλά κι εγώ-γνωστός σπασίκλας απουσιολόγος-τον είχα ταράξει στις απουσίες.Δεν έμεινε στην ίδια τάξη μόνο και μόνο επειδή μού ΄στειλε έναν φίλο του να μου ψιθυρίσει ευγενικά στ΄αυτί "Φιλαράκο κόφ΄το.Κάτι τύποι σαν κι εσένα καταλήγουν να τους ψάχνουν οι μανάδες τους".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σας εκβίασε ο μπράβος του συγγραφέα; Αυτή είναι μια εμπειρία που θα έδινα πολλά για να την ζήσω. Τελικά είναι μια γλυκιά πατρίδα η Ωραία Σέλιτσα.

    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @hdd345f

    Καλύτερα από το να με εκβίαζε ο ίδιος ο συγγραφέας.Για παράδειγμα ο Rimbaud με απείλησε μ΄έναν σουγιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Κι ο Αρθούρος;;;
    Σε λίγο θα μας πείτε πως παίζατε μπιλιάρδο και με τον Σαίξπηρ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Και πού να τους πείτε τί γινόταν με τον Ντάσιελ Χάμετ και τα πάρτυ , θα χτυπήσουν ομαδικά ενέσεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Επίδειξη, εύκολες ατάκες και σεξ. Αυτό πουλάει σήμερα.
    Προσωπικά διαβάζω σύγχρονους μόνο όταν το βιβλίο το προτείνει κάποιος που εκτιμώ την γνώμη του, πράγμα σπάνιο φυσικά. Άλλωστε οι κλασσικοί από μόνοι τους φτάνουν να διαβάζεις 10 ζωές και πάλι να έχεις αφήσει έξω αριστουργήματα.

    Από τον Μανν τι αναμνήσεις έχετε αλήθεια;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. @So_Far

    Καλός ο Ντάσιελ αλλά είχε μια μανία,πάνω στην κορύφωση του πάρτι,να τραγουδάει τη διεθνή...


    @mamma

    Ο Τόμμυ...!Συμπαθητικό παιδί,ήταν μια ζωή καθαρός και σιδερωμένος,είχε πάντα καθαρό μαντήλι και γυαλισμένα παπούτσια.Εκείνο όμως που ήταν ενοχλητικό ήταν ότι μύριζε φαρμακίλα βρε παιδί μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μ' αρέσει κι εμένα αυτή η λιτότητα στην έκφραση και η οικονομία στις λέξεις. Με συγκινεί επίσης και η σχεδόν ευλαβική αίσθηση του μέτρου που πολλές φορές φτάνει στα όρια του ασκητισμού.
    Εκτιμώ πάρα πολύ τους συγγραφείς που μπορούν να εκφράζονται μ' αυτόν τον τρόπο, στα κενά ανάμεσα στις λέξεις τους.

    (συγκινήθηκα)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μα αυτό ακριβώς, έκανε τα πάρτυ διαφορετικά..όλοι περίμεναν τον Ντάσιελ στην κορύφωση να αρχίσει το "εμπρός της γης οι κολασμένοι..."

    ΥΓ Τί γράφουμε Παρασκευ.ι. άτικα .. θα μας μαζέψουν στο τέλος !!! και να 'χει και μοχίτο καλά θα είναι έλα όμως που δε θα 'χει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. (μα τι λέω; ποιο μέτρο; ποια κενά; βάλτε ένα μοχίτο ακόμα)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Πρόλαβα το Bar ανοικτό ή στεγνά θα τη βγάλω σήμερα πάλι;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @kopoloso1

    Πολύ ΚΚΜοίρη διαβάζετε.


    @So_Far

    Ντάσιελ και μοχίτο είναι ασύμβατες έννοιες.Ουΐσκι και μόνον ουΐσκι(αγνώστων λοιπών στοιχείων...)

    @kopoloso 2

    Τώρα αρχίσατε να έρχεστε στα ίσα σας!


    @Masterpcm..

    Κάτι παλιομοχίτο με δυόσμο μείνανε,αν βολεύεστε...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Μα το μοχίτο δεν πήγαινε στο Ντάσιελ, είναι το trend των ημερών στη μπλογκόσφαιρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Δεν ξέρετε πως ερχόμουν στο δρόμο (... τις κάμερες κυκλοφορίας τους μέσα...) να προλάβω..

    Μπορώ να έχω ... 4 ;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. @So_Far

    Ωραία!Πάμε τώρα όλοι μαζί:Εμπρός της γης οι κολασμέέένοι...(από μι ματζόρε)

    @Masterpcm..

    Τέσσερα τι;Δυοσμίτος(κατά nommad)έχουνε μείνει μόνο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Μήπως του εν λόγο κυρίου του σχολίαζες τα βιβλία;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. @island

    Ε δεν τα πήραμε και αβρόχοις ποσί τα γαλόνια!
    (Με τον φίλο του τον Ερλ Στάνλεϋ Γκάρντνερ είχα ένα προβληματάκι,γιατί κάθε φορά που του έγραφα σχόλιο απειλούσε ότι θα με στείλει στα δικαστήρια-είχε,λέει,έναν πολύ καλό δικηγόρο...-Άγριες εποχές!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Δυοσμίτος!

    Οφ κόρς!

    Ποτέ με μέντα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. @island

    Ε δεν τα πήραμε και αβρόχοις ποσί τα γαλόνια!
    (Με τον φίλο του τον Ερλ Στάνλεϋ Γκάρντνερ είχα ένα προβληματάκι,γιατί κάθε φορά που του έγραφα σχόλιο απειλούσε ότι θα με στείλει στα δικαστήρια-είχε,λέει,έναν πολύ καλό δικηγόρο...-Άγριες εποχές!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Μήπως του εν λόγο κυρίου του σχολίαζες τα βιβλία;

    ΑπάντησηΔιαγραφή