Εμείς το ζυμώσαμε,το αφήσαμε να ξεκουραστεί,το ανοίξαμε φύλλο,το γεμίσαμε θυμικό και το φτιάξαμε ένα ωραίο επετειακό τυροπιτάκι.
Κάποιοι άλλοι,με πιο καθαρό βλέμμα,το είδαν και τους ενέπνευσε,το πάντρεψαν με παλιές και νεότερες αξίες και το έκαναν τέχνη,προσφέροντάς του ένα είδος αθανασίας.Σοφοκλής,Μπρεχτ και σημερινή ελλάδα συναντώνται και γεννούν ένα σύγχρονο τραγικό έργο.
Κι ας έρθουν να μας πουν τώρα ότι χαλάει η εικόνα της χώρας στο εξωτερικό.
(no sir,δεν είπα Πάγκαλος.)
