"Η μνήμη είναι ζωή.Φορείς της είναι πάντοτε ομάδες ζωντανών ανθρώπων και γι αυτό είναι σε διαρκή εξέλιξη. Υπόκειται στην διαλεκτική της ανάμνησης και της λήθης,δεν έχει επίγνωση των διαδοχικών παραμορφόσεών της,είναι ανοιχτή σε κάθε λογής χρήσεις και καταχρήσεις.Ενίοτε παραμένει λανθάνουσα για μεγάλες περιόδους,μετά ξαφνικά ξαναζωντανεύει.Ιστορία είναι η διαρκώς ατελής και προβληματική ανασύνθεση αυτού που δεν υπάρχει πια.Η μνήμη πάντα ανήκει στην εποχή μας και αποτελεί βιωμένο δεσμό με το αιώνιο παρόν.Ιστορία είναι η αναπαράσταση του παρελθόντος."
Ιστορία είναι να περιγράψεις λεπτομερώς την περίοδο απ' την Δημοκρατία της Βαϊμάρης ώς το τέλος του Β' Παγκόσμιου Πολέμου.Μνήμη -ιστορική,κατά διήγηση- είναι να νιώσεις σαν απλός άνθρωπος στην Αλεξάντερπλατς τον Νοέμβρη του '38,στα Καλάβρυτα τον Δεκέμβρη του '43,στα υπόγεια της Γκεστάπο,στο Μπούχενβαλτ.
Ιστορία είναι να περιγράψεις τα γεγονότα στην Ελλάδα από τον Απρίλη του '67 ώς τον Ιούλη του '74.Διαλεκτική ανάμνησης και λήθης,χωρίς επίγνωση της παραμόρφωσης μιας μνήμης ανοιχτής σε κάθε λογής χρήσεις και καταχρήσεις είναι να περνά η επέτειος της 21ης Απριλίου κι εσύ ν' ασχολείσαι με τους βερμπαλισμούς του Βενιζέλου και τους κουτσαβακισμούς του Σαμαρά.
Ιστορία είναι να περιγράψεις την πολιτική και οικονομική εξέλιξη της Ελλάδας-και της Ευρώπης- τα τελευταία τριάντα χρόνια. Λανθάνουσα μνήμη είναι ο αξιοπρεπής βίος.
Να ξαναζωντανέψει.Γιατί η ιστορία αναπαριστά το παρελθόν αλλά θεμελιώνεται στο παρόν.
Να ξαναζωντανέψει γιατι αλλιώς θα μας εκδικηθεί το παρόν,ως ιστορία και ως μνήμη.
